Geçmişimden Kalanlar

# ZARF

MEDYA = EYLÜL

################################

Ufuk çizgisi ne kadar uzaksa dünya o kadar zannaderiz ama bilmiyoruz ki asıl bizim dünyamız gördüğümüz ufuk çizgisi kadar aslında. Ufuk çizgisi diye bir şey yoktur bizim dünyamızın çizdiği kadar gördüğümüz biz varızdır .

Denizdeki kendi ufuk çizgime her baktığımda aslında ne kadar uçsuz bucakaksız göründüğünü ama bir o kadar yakın olduğunu görüyorum gecenin o körpe karanlığında bile kendi ufuğumu çizebilecek kadar karanlığımdır belki de bilmiyorum. Serin ve iç titreten ama içimdeki fırtınanın yanında sadece hafif bir yel olan rüzgarın burnuma getirdiği denizin o tuzlu kokusu kendimi arınmış hissettiryor kafamı duygularımla ya da düşüncelerimle doldurmuyor sadece durgun su gibi sakin ve hiç kendim olamamış gibi kendim oluyordum.

Ama her güzel ve huzurlu şeyin de bir sonu vardır benimkini bozan telefonumun titreşimi oldu. Swetimin cebindeki telefonumu çıkardım eski püskü ama yıllalardır bende olan ve ekranının neredeyse kırılmadık yeri kalmayan ama hala bi gayret çalışan telefonumun ekranına baktın arayanın başımın belası olan Gamze olduğunu gördüm ve benim için artık gitme vakti gelmiş olduğunu anlamış oldum.

Yer ettiğim banktan kalktım bir yandan da , denizin o huzur veren o kokusudan son kez derin bir nefes aldım ve sıkıntıyla geri bıraktım . Açmak istemesem de açmak zorunda olduğum telefonumu cevapladım

' Efe-' cevap veremeden konuşmaya başladı 'Nerdesin sen eylül eve gidicem dedin ama evde değilsin yoksa yine Mahsene mi gittin kaç kere diyeceğim sana Mah-' sıkıntıyla iç çektim bir cevap verseydim be ey müslüman başlamıştı yine taramalı tüfek gibi konuşmaya ama işte gamze bu ' Gamze ' dedim sakin bir ses ile Gamze lafımı kesmeye devam etti 'Eylül bak yi-' 'Gamze ' ' ben sana dah-' artık yavaştan sinirlenmeye başlıyordum 'Gamze !' dedim sinirli bir şekilde biraz sesimi yükselterek.

O da benim sinirlendiğim anladığı gibi sustu bende bir oh çekip 'bir sakin ol tamam mı bir sakin ol ' dedim 'Mahsene falan gitmedim biraz hava almak için sahile geldim tamam mı sakinleş ' dedim ' tamam sakinim ben sadece biraz endişelendim herzaman ki ben işte ne zaman gelirsin daha hesap sormam bitmedi de' dedi hafif kıkırdıyarak ' gelirim bi 10 dakikaya ' dedim ' tamam gelirken yiyecek bir şeyler al seni merak etmek beni acıktırdı ' dedi bu benimde acıktığımı hatırlattı ' tamam gelirken alırım bir şeyler' dedim yüzümdeki sırıtmayla telefonu kapattım.

Gamze benim en yakınım kardeş bildiğim ve tek kişilik ailem. Benim ailem ben 5 yaşındayken gözümün önünde vurularak öldürüldüler daha sonra daha 5 yaşında olduğum için beni en yakın akrabamız göndermek istediler ama hiç bir akrabam beni istemedi ve beni sanki vebalıymışım gibi ortada bırakmayı tercih ettiler zaten malum kimse istemeyince yetimhaneye gittim.

Ben ailemin ölümünü gördüğümdendir belkide içine kapanık soğuk mu soğuk biri oldum kimseyle konuşmuyor sadece ailemden ve o son gecemizden kalan elimdeki babamın bana hediye ettiği ayım kalmıştı. Geceleri boş boş etrafa bakar sessiz göz yaşımlarımla uykuya dalıyordum ta ki yetimhane getirildikten 2 yıl sonraya kadar .

O zamanlar yine soğuk olduğumdandır ya da kendimi herkesden uzaklaştırdığımdandır kimse benim yanıma yanaşmazdı bir ilkbahar günü yine tek başıma yetimhanenin bahçesinde otururken bir ağlama sesi işittim normalde kalkıp gitmez hiç takmazdım bile ama o gün kendime engel olamadım ve kalkıp ağlama sesini takip ettim orada benim yaşlarımda olan bir kız ve elindeki çikolatayı zorla almak isteyen en fazla 10 yaşlarında olan üç kız gördüm ilk başta ne yapmam gerektiğini bilemedim sonra yerde irilş ufaklı taşlar gördüm hemen elime toplaya bildiğim kadar toplayıp 'hey!' diye seslendim kızların bana bakmasını sağladım ve elimdeki topladığım taşları atmaya başladım daha önce babamla yazın köye meyve toplamaya gittiğimizde meyve alabilmek için dallarına taş attığımızdan iyi bir nişancıydım elimdeki taşlar bitene kadar atmaya devam ettim elimdeki taşlar bitince çikolatasını almaya çalıştıkları kızın yanına gidip ' hadi gidelim buradan' dedim o kız ise ' ama ya yaralandılarsa' dedi çocuksu tatlı bir tınıyla 'bir şey olmaz hadi yoksa elindeki vermek zorunda kalırsın hadi' dedim ve elini tutarak koşmaya başladım direk yetimhaneye girmiştik biz konuşurken onlar da yavaştan doğrulmuş ve kızmış bir şekilde üzerimize geliyorlardı gözüme kestirdiğim temizlik malzemelerini olduğu yere girdik o sıradan arkamızdan o kızlarda yetimahaneye girdi merdivenlerden yatakhane katına çıkmaya başladılar bende o sırada gittiklerinde emin olunca derin bir nefes aldım ve yanımdaki kıza döndüm ' gittiler ' dedim kızda derin bir nefes aldı ve kendini yere bıraktı bende o oturunca oturdum kız birden gülmeye başladı o gülmeye başlayınca bende birden gülmeye başladım ailem öldükten sonra ilk kez o zaman güldüm beni güldüren kızın isminin Gamze olduğunu öğrendim den beri Gamze ve ben bir daha hiç kopmadık ben yetimahaneden kaçtığımda bile sırf onun için geri döner onunla bir şekilde vakit geçirir yine olduğum yere geri dönerdim .