The Marcoses: Memories from the North

Chapter 15

Jade's POV

Tahimik lang ako habang pinapalitan ng nurse ang bandage ko. Bumuka yung tahi sa braso ko kaya nagbleed.

Sandro's out to pick up my parents and Nastya. Naiwan naman si Gelai kasama ko at ilang security.

"Sorry di ko nasabi yung tungkol sa'min."

Mapanukso naman akong tinignan ni Gelai.

"Kahit di mo aminin, may mata naman ako mars." Biro nito.

"Swerte mo d'yan ah. Parang masisiraan ng ulo noong nataga ka." Sabay tawa pa ni Gelai.

"Pero seryoso mars, grabe no? Sobrang naawa na ko sa family nila. Mabubuti naman silang tao. Pero bakit ganun?" Nag aalalang sabi niya habang nagbabalat ng orange.

"Ganun siguro talaga. Hindi mo naman mapipilit ang mga tao. Tayo na nakakakilala sakanila, tayo lang naman ang nakakaalam nang totoong mga ugali nila."

"Kaya nga. Mabuti nga kamo, hindi ka talaga tinuluyan kanina nung mga adik na nanugod doon sa gathering. Kala ko talaga kanina mamamatay na ako." Nanghihinang sabi nito at inabutan ako ng orange.

"Kala ko talaga tutuluyan ako, baliw." Natatawang kwento ko dito.

"Sila Simon, kumusta sila?" Tanong ko kay Gelai.

"E di ayun. Mabaliw baliw din habang nasa kotse. Grabe sobrang dami namin nagsiksikan sa loob ng kotse. Kakamadali."

"Hindi naman sila nasaktan?" Tanong ko pa

Umiling lang si Gelai at umirap. "Ako nga ang nagawang shield diba?"

"Hay, 20 days nalang, Gelai. Matitigil na ang kampanya. Tiis nalang."

"Oo nga. Pag naupo na si Sir BBM. Wala naman nang magagawa yung mga naninira sakanya." Sang ayon nito.

"Eh anong oras daw ba babalik yang jowa mo?" Tanong niya.

"Pabalik na yon. We are all over the news. Sinundo nya sila Mama."

Tumango tango lang naman ito. "Imagine, pag tinuluyan ka niyang si Sir Sandro, magiging member ka ng first family. Mars, baka naman hahaha!" Biro nito.

Natawa nalang din ako. Wala naman kaming balak pa ni Sandro magpakasal. I mean, masyado pang maaga.

****
I was about to text Sandro but before doing that, he's already in front of me. Together with Nastya and my parents.

Buhat buhat niya si Nastya at umiiyak ito.

"Oh my god, baby. Why are you crying?" I asked my daughter.

"Because Tito Sandro, said...said that you were hurt." Humihikbing sagot nito.

Ibinaba naman siya ni Sandro sa bed para makatabi ko.

"Hey. Stop crying. Look, mommy's fine."

"No, you're not." Seryosong sabi ni Sandro.

Tinignan ko lang ito ng masama at muling nagbalik ng tingin kay Nastya.

"It was just an accident. Mommy's okay. Stop crying na ha?" I kissed her multiple times.

"Jade, this is getting serious already. We almost peed our pants nang makita ka namin sa balita." Seryosong sabi ni Daddy.

"Don't worry, Tito. I assigned more men to look after Jade." Singit naman ni Sandro.

Tumango naman si Daddy. Ngumuso ako at sinubukan pagaanin ang atmosphere sa loob ng kwarto.