Loving You is a Losing Game [Ken Suson]

Chapter 20

Yuna's PoV

Hindi ko na makontrol ang sarili ko. Lahat ng makita ko, binabaril ko na. Bahala na! Bahala na basta makalabas ako rito!

I started to step forward, every step, my heart's beating so fast. Pinunasan ko gamit ang likod ng palad ko yung mga luhang kanina pa tumutulo sa pisngi ko. Saan ba ang exit?

I pointed my gun to a figure of a guy. He's walking towards my direction but hindi nya ko binabaril. Bawat lapit nya, gumagaan ang pakiramdam ko and so I put down my gun. "Ken"

Nakita ko ng malinaw ang mukha nya nang tuluyan syang makalapit sakin. Hindi ko na napigilan ang sarili ko, I hugged him. Iyak nalang ako nang iyak but I felt something on my stomach.

I looked down, still hugging him. May nakatutok na gun sa tyan ko "Ken?" I asked at tumingala sakanya. Nanginig ang buo kong katawan nang ngitian nya ko at halikan sa noo. After that, I heard a sound of a gunshot and everything went black.

Napabalikwas ako sa kama at hindi na napigilang humagulgol. Ang sama! Napakasamang panaginip!

I felt someting on my waist kaya napatingin ako sa katabi ko. That was just a nightmare. Hindi yon totoo. Bakit naman nya ako babarilin diba? Mukha lang tong masungit pero alam kong hindi ako sasaktan nito.

But still, I'm scared.

"Matunaw ako nyan" sabi nya sabay dilat. "Morning"

"Morning" iniwas ko nalang ang tingin ko at tinanggal ang kamay nya sa bewang ko. I stood up at saka na pumasok sa cr. Magshashower nalang ako kesa mag isip ng kung ano ano.

---

"Here. Wear this" nakalabas na ko ng CR habang nakabathrobe nang abutan nya ko ng damit. Wala bang ibang kulay ng damit? Itim nanaman? Maganda sana yung may red ganon.

Kinuha ko nalang sakanya without saying a word at nagbihis sa walk-in-closet. Wala ako sa mood makipag usap.

*knock* *knock*

"Aalis tayo"

---

This is my second day here in LA at mula nung dumating ako rito, wala nang magandang nangyari. Napapabuntong hininga nalang ako habang nakatingin sa mga nadadaanan namin. Hindi ko naman alam kung saan kami pupunta, mamaya ko nalang aalamin kapag nandon na.

Namimiss ko na si bro. This is weird pero namimiss ko narin sila Donnalyn at Jeshi. Kamusta na kaya sila? Pati yung mga friends ko, nag aalala kaya sila sakin?

"Ang tahimik mo naman. Bago yan a"

Tinapunan ko nalang sya ng tingin at hindi nalang nagsalita. Hindi ko rin alam kung bakit ganito ako. Hindi naman totoo yung panaginip ko but still, natatakot ako kasi baka mangyari.

"Yuna"

Kailan kaya ako makakauwi? Pagkauwi ko maggagala talaga ako sa buong Pilipinas tapos magsasaya.