𝙎𝙪𝙢𝙢𝙚𝙧 𝙗𝙧𝙚𝙚𝙯𝙚 𝙡𝙤𝙫𝙚 𝙨𝙩𝙤𝙧𝙮

SAM???Impossible!

ထမင်းစားချိန်ဖြစ်၍ကျောင်းကန်တင်းတွင်ဆူညံနေသည်။သမိုင်းချိန်တွင်
သူတို့သုံးယောက်လုံးမုန့်ခိုးစားတာ
ဆရာမ မိသွား၍ အတန်းပြီးသောအခါ
အတန်းပြင်ထွက်ကာလက်မြောက်ရသည်မလို့သူများတွေထမင်းစားဆင်းချိန်တွင်မဆင်းရပဲနောက်ဆုံးမှဆင်းရ၍
​လူတန်းကြီး၏နောက်ဆုံးသုံးယောက်မှာသူတို့သာလျှင်။

ဆောင်းဟွန်းကမနက်ကအတန်းပိုင်ဘယ်သူလဲဆိုတာသိရပြီးထဲကစိတ်မကြည်၍မှုန်ကုပ်ကုပ်ဖြင့်။
ဂျယ်ယွန်းနဲ့ဂျေးကတော့ထိုအကြောင်းပြောပြပြီးထဲကခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်သည်မှာခုထိမျက်နှာပိုးမသေ သေး။

''ရား! !!ကြည်ကြည်လင်လင်နေစမ်းပါ
မျက်နှာကပုပ်သိုးနေတာပဲ''

''ပတ်ဂျေးငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း''

''ဂျေးရာမစစမ်းပါနဲ့ ငါတို့ဆောင်းဟွန်းနီးသနားပါတယ် ခွီး!''

ဂျယ်ယွန်းကသူ့ဘက်ဝင်ပြောပေးသည့်ပုံစံဖြင့်လှောင်ရယ်နေပြန်သည်။
ဂျေးကလည်းပြုံးစိစိဖြင့်တမင်သက်သက်စနေသလို။ပြောမရဆိုရမရ
ထိုကောင်နှစ်ကောင်ကိုလျစ်လျူရှူကာနေလိုက်သည်။စိတ်ထဲတွင်တော့
ဘာလို့လူတွေအများကြီးထဲမှထိုလူကဆရာလာဖြစ်ရသည်လဲဆိုသောအချက်ကိုဆောင်းဟွန်းဘဝင်မကျနိုင်။
ပြောချင်တာကထပ်တွေ့ရင်လည်း ဒီလို
ပုံစံမျိုးဖြင့်မဟုတ်ပဲ တခြားပုံစံမျိူးဖြင့်
တွေ့မှာကိုလိုလားသည်။
ကျောင်းပြေးတာသိနေတာကိုကြောက်လို့မဟုတ်ပဲ ထိုလူကိုဆရာ
တော်နေရခြင်းကိုမကျေနပ်ပေ။
သူတို့ကျောင်းကဆရာ၊ဆရာမမှန်သမျှကအသက်ကြီးပိုင်းတွေဖြစ်ပြီး မျက်မှန်
ကိုယ်စိဖြင့်။တချိူ့ဆိုမြေးချီတဲ့အရွယ်တောင်ရောက်နေပြီပင်။ဒါပင်မဲ့
ကျောင်းဆေးခန်းကဆရာဝန်မလေး noonaကတော့ချွင်းချက်ပေါ့။အဲ့တာထားပါ..
လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်တုန်းကဂိမ်းဆော့ဖို့သာ
အဓိကဖြစ်နေသည်မလို့ထိုလူချောတာကိုသတိထားမိသော်လည်း အမူမဲ့အမှတ်မဲ့နေခဲ့၏။
အခုတော့ modelရှုံးအောင်ချောမောလှသောလူကို samလို့ခေါ်ရမှာအနည်းငယ်ကသိကအောက်နိုင်ပါသည်။
ခေါ်မယ့်ခေါ် တခြားနာမ်စားပေါ့...
အင်း...samဆိုတာကြီးက။