មេឃចាប់ផ្តេីមចុះងងឹត ពពកបាំងបិទចាប់ផ្តេីមបញ្ចេញទឹកភ្លៀងចុះមកយ៉ាងខ្លាំងហាក់បីដូចជាចង់ស្រែកយំជំនួសមនុស្សដែរឈឺចាប់ទាំងឡាយអោយស្បេីយទុក្ខាបានខ្លះ....jinអង្គុនៅមាត់បង្អួចសម្លឹងមេីលទៅកាន់តំណក់ទឹកភ្លៀងទាំងក្នុងដៃកាន់នៅផេីងផ្កាកុលាបដែរNamjoonធ្លាប់ប្រគល់ជូនគេនោះមិនលែងសោះ ទឹកភ្នែកក៏ចេះតែស្រក់ចុះមកតាមដំណក់ទឹកភ្លៀងមិនឈប់មិនឈរ
" បងមិនសូវចូលចិត្តមេឃភ្លៀងទេ ស្មាននេះបងកំពុងតែនៅក្នុងផ្ទះមេនទេ...ហឹម...ផ្កានេះវានៅស្រស់ស្អាត់នៅឡេីយទេ...តែពួកយេីងទាំងពីរវាស្រពោនមុនផ្ការមួយនេះបាត់ទៅហេីយ...." Jinអង្គុយនៅមាត់បង្អួចនិយាយម្នាក់ឯងទាំងសម្លឹងមេីលទៅផេីងផ្កាមួយនេះមិនឈប់ គេយកមេដៃទៅអង្អែកនៅត្រង់ពាក្យដែរNamjoonនឹងគេធ្លាប់សរសេររួមគ្នាមុននឹងពោលទាំងស្នាមញញឹមលាយជាមួយនឹងទឹកភ្នែក
" និស្ស័យហេស!! ហុឹកវាបានចប់ទៅហេីយ......" Jin
នៅតាមដងផ្លូវកំពុងតែមានភ្លៀងធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំងមនុស្សម្នាចាប់ផ្តេីមចូលរកកន្លែងជ្រោករាងៗខ្លួនដេីម្បីកុំអោយទទឹកខ្លួន តែបេីយេីងក្រលេកមកមេីលកម្លោះវែនតាម្នាក់ដែរដេីរហាលភ្លៀងទាំងដែរខ្លួនមិនមែនជាមនុស្សដែរខូលចិត្តភ្លៀងឡេីយ គេមិនសូម្បីតែទទោលឆ័ត្រសុកចិត្តដេីរហាលភ្លៀងទាំងបែបនេះ ម្នាក់នេះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីNamjoonនោះទេ ស្មាននេះគេនៅមិនទាន់ត្រឡប់ទៅផ្ទះនោះទេដោយសារតែគេទេីបតែចាកចេញពីមន្ទីពេទ្យប៉ុណ្ណោះ ។
" នៅហាលភ្លៀងបែបនេះគេនឹងមិនដឹងនោះទេថាខ្ញុំកំពុងតែយំនោះ " Namjoonពោលម្នាក់ឯងទាំងខ្លួនជោគជាំដោយទឹកភ្លៀង
" បងធ្វេីបានហេីយ...អឹក..ពេលនេះអូនស្អប់បងបានហេីយណាjin បងពូកែទេ....." Namjoonដេីរហូតមកដល់ផ្ទះរបស់ខ្លួនទាំងទឹកមុខស្លេកស្លាំងដូចជាមនុស្សគ្មានឈាម រាងកាយទ្រុតទ្រោមស្ទេីរតែដេីរមិនចង់រួចមិនដឹងថាគេមានរឿងអ្វីនោះទេ
" ស្មាននឹងឯងទេីបតែមកមេនទេ!! " សម្តីរបស់នាយsugaនិយាយទៅកាន់អ្នកជាប្អូនទាំងរឹងកំព្រឹសព្រោះគេនៅតែខឹងគុំគួនជាមួយនឹងNamjoon ឯNamjoonបានត្រឹមតែញញឹមទាំងទឹកភ្នែកមកកាន់បងប្រុសរបស់ខ្លួន
KAMU SEDANG MEMBACA
♥️និស្ស័យ
Aksi« វាជានិស្ស័យដែរនាំអោយពួកយេីងបានស្គាល់គ្នា តែរាល់ទង្វេីគ្រប់យ៉ាងរបស់បងគឺធ្វេីអោយអូនស្រឡាញ់បង បងជារបស់អូនរហូតតរទៅ » ប្រលោមលោកស្នេហាបែបយុវវ័យ មិនសាកសមសម្រាប់ក្មេងៗ សូមអានដោយការទទួលខុសត្រូវ
