De vampire and the girl

20

POV:TINA
Vrijdag om 15:00 was ik eindelijk klaar.
Mijn eerste week hier.
De bel ging en voor Lilly ook nog maar een woord tegen me kon zeggen was ik het klas lokaal al uit.
Ik nam normaal nooit advies van iemand maar toch besloot ik afstand te nemen van Jake. Ik had al afstand, maar nu nog meer.
Minimaal 30 meter of meer.
Ik hou nu niet alleen afstand van Jake omdat die Kim dat zei, maar ook omdat ik rare dromen heb waarin ik uiteindelijk altijd dood ga en het heeft altijd te maken met Jake.
Ik liep naar mijn kluisje maar keek nog even kort om de hoek voor ik mijn spullen pakte.
Je weet maar nooit hè.
Ik gooide een paar van mijn boeken erin en sloot hem af.
'Hey.' Hoorde ik achter me.
Shit.
Ik draaide me om en zag Ray staan.
'Hey.'
Aan zijn houding te zien was hij vrij ongemakkelijk.
'Uhm, heb je zin om dit weekend naar het eiland te komen? Er is dan een feest.'
Ik keek hem aan als een dode walvis en vroeg toen: 'welk eiland?'
Ennnn toen werd ik aangekeken als een complete gek.
'Je weet wel, dat eiland tegenover het meer.'
Oh, dat eiland. Waar ik die vreemde gast zag gooien met stokken.
'En je had het over een feestje?'
'Nou eigenlijk meer echt een feest haha, het is voor alle jongeren van ons stadje en soms ook nog wat jongeren erbuiten. En aangezien je hier nu ook woont, of je het nou leuk vindt of niet kun je ook komen.'
Great. Ik ben niet saai maar feestjes zijn niet zo mijn ding. Het eindigt altijd met zuipen, gevechten enzovoorts.
En ik ben ook geen zuip wijf dus op feestjes ben ik vrijwel nooit te vinden.
'Ik kijk wel of dat uitkomt met mijn planning.'
Zei ik simpel en liep weg.
Ray liep met me mee en vroeg: 'wat voor een planning dan? Heb je zo'n druk leventje?'
Ik grinnikte alleen maar en liep naar buiten.
Zodra we buiten kwamen zag ik Jake staan.
Iets over deze jongen was gewoon vreemd.
Ray keek me ongemakkelijk aan en zei nog snel doei voordat hij in de auto stapte bij Jake.
Ik liep langs de auto en voelde ogen in mijn rug prikken. Ik besloot er geen aandacht aan te schenken en liep naar huis.

POV: JAKE
Na een kapot saaie week was het gelukkig weekend. Dit weekend gingen we helemaal los.
Ik kreeg een appje van mijn chauffeur en liep de school uit.
'Zullen we maar?' Zei Arno, mijn chauffeur.
'Ray rijdt mee.'
Ik stuurde Ray een appje:
'Dikzak, schiet eens even op wil je? Anders kun je lopend naar huis sukkel.'
Laten we het er maar bij houden dat Ray en ik niet zo aardig zijn tegen elkaar.
Maar ik moet zeggen ik was nog vrij vriendelijk!
Ik deed mijn zonnebril op en leunde tegen de auto aan.
Ray kan echt niet opschieten, die gast is nog langzamer dan een slak.
Toen zag ik hem naar buiten komen.
Samen met haar. Ze lachte om iets wat hij zei.
Iets aan haar was vreemd, maar tegelijkertijd interessant.
Ray kwam naar me toe en zonder iets te zeggen stapten we in.
Ik keek naar buiten en zag haar langs lopen.
Zelfs tot in de auto rook je haar geur.
Een mix van mint en lavendel.
'Ey gast.' Zei Ray.
Ik hoorde twijfel in zijn stem.
'Wat had ik jou gezegd.'
'Wat?'
'Je moet niet met een mens omgaan.'
'Oh.. dat.'
Ik keek hem emotieloos aan en keek daarna weer uit het raam.
'Rijden Arno.'
En zo reden we naar mijn huis.

Onderweg zette we Ray af.
Hij bedankte zich kort en keek me nog even aan. Daarna liep hij naar binnen en ik zag dat Sofia nog even zwaaide. Ik gaf Arno een knik om verder te rijden.

Eenmaal thuis zat Mijn moeder alleen aan de grote tafel.
'Ik ben thuis.' Riep ik en wou naar boven lopen toen ik mijn moeder zag zitten.
Ik liep naar haar toe en zag dat ze gehuild had.
'Wat is er ma?'
Ik ging naast haar zitten en zweeg.
'Ik heb gedroomd...'
Mijn moeder was een pureblood, vanwege mijn vader maar ze kwam uit een heksengezin.
Ze was een mix van een heks en vampier.
Ze had vroeger ervoor gekozen om haar heksenkant op te geven, uit angst dat ze pap zou kwijtraken maar toch had ze nog altijd een paar gaven.
Ze droomde over dingen die ooit in de toekomst zouden kunnen gebeuren.
Soms kwamen die dromen uit maar ook heel vaak niet.
'Wat heb je gedroomd dan?'
Ze keek me aan.
Haar mascara was uitgelopen en haar wangen waren rood.
'Over, de Ravenclan.'
Ik keek haar verbaasd aan en klemde mijn kaak op elkaar.
'Wat dan.'
'Ze... vielen ons stadje aan en.. er was overal vuur en en.' Mijn moeder huilde weer.
Ik gaf haar een schouderklopje.
'Ik ga pap halen.'
Ze knikte even en keek verdrietig voorruit.
Ik liep door het hele huis maar nergens was hij te vinden.
Ik liep de achtertuin in en zag dat hij daar zat op een tuinbankje.
Hij keek naar een paar mannen die een groot standbeeld aan het verplaatsen waren.
'Waar gaat dat standbeeld heen?'
Vroeg ik en ging naast hem zitten.
'Voorlopig weg totdat we zeker weten dat die verdomde Ravenclan weg is. Als dit standbeeld kapot gaat maak ik iedereen af.'
Ik keek naar het grote standbeeld.
Het had veel tijd gekost en was gemaakt door de vroegere beste vriend van pa. Walter.
Hij was een van enige niet vampier achtingen die mijn vader vertrouwde. Hij was tovenaar en een voortreffelijke artiest. Hij kon prachtig schilderen en maakte de mooiste beelden.
Zoals deze. Het standbeeld was een 3 meter grote replica van ons gezin + opa Victor en oma Agatha. Het was speciaal voor pap gemaakt.
'Mam heeft je nodig. Ze heeft een-'
'Ik weet het al. Ik weet het al.' Zuchte hij.
Hij stond op en liep weg.
En toen zat ik alleen met mijn gedachten.

<auteur hier!>
HAPPY NEW YEARRR!
Bedankt dat jullie mij zo gesteund hebben! Ik ben echt super dankbaar daarvoor(:
Heel veel plezier met de nieuwe hoofdstukken dit jaar!
Ik zal proberen er een aantal af te maken voordat ik ze post, anders moet je zo lang wachten
Nou toedels en tot snel!