De vampire and the girl

02

De rest van de rit was ik stil.
Ik wist toch dat het geen moer zou uitmaken of ik nou zeurde of pap wat sneller kon rijden of dat ik stil was. Want pap is zo'n langzame rijder. Daarom worden we altijd ingehaald, en als die mensen dan kijken naar wie er in de auto zit schrikken ze meestal. Omdat ze waarschijnlijk een oude opa van 100 verwachtten te zien. Want even serieus.
Pap rijdt alsof hij een blok achter het gaspedaal heeft. Een keer reden we naar ons vakantiehuisje in Zwitserland toen er een andere auto ons wou inhalen. Maar dat ging niet door een vrachtwagen voor hun dus reden we naast elkaar. Achterin zat een jongen van mijn leeftijd toen. Ik was toen 12 ofzoiets.
Die schreef op een blaadje: 'Waarom gaan jullie niet sneller?'.En toen schreef ik op een blaadje: 'Waarom gaan jullie niet langzamer?'
Toen begon dat kind de hele tijd irritant te doen. Tot ik er klaar mee was en mijn middelvinger op stak. Dat kind werd hysterisch en begon te huilen. Hij vertelde het zijn ouders en die wezen steeds naar een tank station. Mijn ouders hadden het door en toen stonden we opeens bij de tankstation. En toen kregen mijn ouders en zijn ouders ruzie met dat ik 'onbeleefd' was. Mijn ouders werden laaiend en stapten uit. Zijn ouders ook en begonnen buiten te kibbelen. Ik schaamde me enorm.
Niet omdat ik iets had gedaan wat niet mocht, maar omdat veel mensen het gesprek meekregen. Uiteindelijk moest ik mijn 'excuses' aanbieden. Maar dat woord kende ik niet ( nog altijd niet) want ik bied nooit mijn excuses aan. Zijn ouders gingen weer in de auto en mijn ouders ook. En wij twee stonden buiten en moesten onze hand schudden. Terwijl we dat deden zei hij iets tegen mij waar ik echt heel boos van werd. 'Ik hoop dat je nooit een vriend krijgt want dat zou zielig zijn voor hem.' Niet dat ik een vriend wou maar toch.
'Nou ik hoop niet dat je een vriendin krijgt, ik weet het. Want jij bent een zielig mietje. Je moest fricking huilen! En trouwens als dit je helpt. Ik heb je gefilmd terwijl je jankend voor je moeder riep.'
En toen werd hij bleek. Ik lachtte en toen reden we weer weg.

We kwamen aan.
Mijn adem stokte in mijn keel.