𝙐𝙣𝙚𝙭𝙥𝙚𝙘𝙩𝙚𝙙 𝙇𝙤-𝙫𝙚 // 𝘖𝘯𝘨𝘰𝘪𝘯𝘨 //

[9]

[Zawgyi]

မနက္အိပ္ရာႏိုးထဲက စိတ္မၾကည္ပဲ
အလိုအေလ်ာက္ ေဒါသထြက္ေနရတာမို႔
ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပရသည့္ ၾကားက
အခု ပိုဆိုးေနသည္ ။

တစ္စံုတစ္ခု ကစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးေန
တာမို႔ ဆယ္ဟြန္း မ်က္ခံုးေတြ ပံုမွန္ထပ္ပိုၿပီး
တြန္႔ခ်ိဳးေနကာ မ်က္ႏွာက သာမာန္ေန႔ေတြ
ကထက္ ပိုၿပီး တည္ၿငိမ္ေနသည္ ။

တစ္စံုတစ္ခုက ဘာအရာလဲဆိုေတာ့ ...

မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ပလူးေနၾကတဲ့ အတဲြတစ္တဲြ
ေၾကာင့္ဆို ပိုမွန္သည္ ။

မေတြ႔တာ သံုးေလးရက္ေလာက္ပဲ ၾကာျမင့္
ေနေပမဲ့ ဆယ္ဘဝေလာက္ မေတြ႔ရသည့္
ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ဟယ္ရာ့ကို သူ႔ေပါင္ေပၚ
ဇြတ္တင္ထားသည့္ ဂ်ံဳအင့္ေၾကာင့္ပင္ ။

ဂ်ံဳအင္က ဟယ္ရာ့ကို ဂ႐ုစိုက္ေနတာျမင္ရင္
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အလိုလိုေဒါသထြက္
လာရၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကံဳ႕မိေတာ့သည္ ။

ဂ်ံဳအင္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျပေနသည့္
ပံုရိပ္က ဆယ္ဟြန္းကို အေၾကာင္းရင္းမရိွ
ဒုကၡေပးလြန္းပါသည္ ။

" စာေမးပဲြနီးေနၿပီေနာ္ နင္တို႔စာရၿပီလား "

ဂ်ံဳအင့္ေပါင္ေပၚက ဟယ္ရာက ဂ်ံဳအင့္လည္
ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ခ်ိတ္ထားကာ ဆယ္
ဟြန္းကို တည့္တည့္ျကည့္ၿပီး ေျပာ
လာသည္မို႔ ဆယ္ဟြန္းသိသိသာသာပင္
အၾကည့္လဲႊလိုက္သည္ ။

" နင့္လို ဟိုက္ပါႀကီးမဟုတ္ေတာ့ နည္းနည္း
စိုးရိမ္ရေပမဲ့ ဆယ္ဟြန္းက သူဂိုက္လုပ္ေပး
မယ္တဲ့ "

ဘတ္ဟြၽန္းေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းခ်က္ခ်င္း မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။

သူဘယ္တုန္းက ဘတ္ဟြၽန္းတို႔ကို စာျပေပး
မယ္လို႔ေျပာဖူးလို႔လဲ။

မွတ္ညဏ္ကို ျပန္ေခၚေတာ့လည္း မရိွတာ
ေၾကာင့္ ဒင္း ႏွစ္က်ပ္ကြက္နင္းေနၿပီဆိုတာ
ဆယ္ဟြန္းသိလုိက္ၿပီ ။

တကယ္လို႔သူမသိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ စာျပ
ေပးမယ္လို႔ မွားေျပာမိခဲ့ရင္ေတာင္ သူတို႔
စာေတြနဲ႔ UK က စာေတြနဲ႔က တူမွမတူတာ ။