𝙐𝙣𝙚𝙭𝙥𝙚𝙘𝙩𝙚𝙙 𝙇𝙤-𝙫𝙚 // 𝘖𝘯𝘨𝘰𝘪𝘯𝘨 //

[5]

[Zawgyi]

" ေဆးေတာ့ထိုးေပးထားတယ္
Jongin ကို တစ္ေယာက္ထဲ လႊတ္မထားၾကနဲ႔ "

"ဟုတ္ hyung "

"ငါအေရာက္ျမန္လို႔ မဟုတ္ရင္ Jongin
ေဆးလြန္ၿပီး တစ္ခုခုျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ ။
အခုေတာ့ ေဆးထိုးထားလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနလိမ့္မယ္ ။ အဖ်ားကလည္းမက်ေသးတာမို႔ အ
ရင္ကထက္ ပိုဂ႐ုစိုက္ေပး သူ႔ကို "

ကုတင္ေအာက္မွာ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ ေဆးထိုး
အပ္ေတြျမင္တာေတာင္ Jongin ကို
မဆူတဲ့ hyung ကိုၾကည့္ၿပီး Chanyeol စိတ္
ထဲ ၾကည္ႏူးျခင္းအရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။
အရင္ကလိုပဲ hyung က သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္
မဆူတဲ့အျပင္ ဂ႐ုစိုက္ေပးေနေသးသည္။

"ေဆးေသာက္စရာလိုေသးလား hyung "

"အေလာတႀကီး လိုက္လာရလို႔
hyung ​ဆီမွာေတာ့မပါေလမဲ့ ေဆးစာေရး
​ေပးလိုက္မယ္။
ေဆးခန္းမွာ သြားဝယ္လိုက္ေနာ္ "

"Jongin စိတ္ခ်ရၿပီမလား hyung "

"အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ခ်ရပါၿပီ။
အဖ်ားႀကီးလာရင္ေတာ့ ေဆးရံုသြားလိုက္
​ေနာ္ "

"ဟုတ္ကဲ့ hyung "

"အဲ့ဆို hyung သြားၿပီေနာ္ Chanyeol...
Jongin ကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ဦး "

"ကြၽန္ေတာ္လုိက္ပို႔မယ္ ေအာက္ထိ "

"မလိုဘူး မလိုဘူး ေနခဲ့..."

Baekhyun ရဲ႕ကုတင္ထက္မွာ ေဆးရိွန္
နဲ႔အိပ္စက္အနားယူေနတဲ့
တစ္ေယာက္သူရဲ႕ေဘးမွာ Baekhyun တို႔
ဝိုင္းၿပီး ထိုင္ေနၾကသည္။

အခန္းတြင္းက ေလထုမွာလည္း
စိုးရိမ္မႈအျပည့္နဲ႔ အသက္႐ွဴသံေတြ ျပည့္ႏွံ့
ေနသည္။

အကုန္လံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာမွာလည္း
တက္ႂကြလန္းဆန္းမႉေတြ မရိွ။

ညႏွစ္နာရီေလာက္ႀကီး အဖ်ားတက္ၿပီး
ကုတင္ေထာင့္နားမွာ  ေဆးထိုးအပ္
တန္းလန္းနဲ့ ​ေမ့လဲေနတာကို Sehun ကေတြ႔
ၿပီး club မွာရိွတဲ့ သူတို႔ကို  ဖုန္းဆက္လာတာေၾကာင့္
အသိဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ ကိုအိမ္ထိသြား
ေခၚၿပီး
ကြန္ ဒိုကို အသည္းအသန္ျပန္လာၾကရသည္။

ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲဆိုတာလည္းဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကို Baekhyun တို႔
သိၿပီးၿပီ။