Anuand

3.Bölüm: Bizden Kalanlar

   Sallanmaya başladı eski masa, kollarını ve bacaklarını deliler gibi sallıyor onu tutan kayışları sökmeye çalışıyordu.

  İlk parçalanan sol kolunu tutan yağlı kayış oldu, hızla fırlayan civatalar sağa sola savruldu. Anî bir refleks ile diğer kolunu çekeledi ama olmuyordu. Sol kolu ile kolayca kopardığı plastik kayış sağ eline gelince demir oluvermişti sanki.

  Boştaki elini metal kayışa götürdüğü anda eli aniden kasıldı ve yumruk yaptığı elinin orta parmağından fırlayan keskin bıçak metal kayışın bağlandığı demir plakaya saplandığı gibi onu kesip geçti. Ayaklarının kendiliğindan çözülmesini umursamadı bile ve masadan fırladığı gibi bir köşeden onu izleyen protez gözlü adamın yakasına yapıştı. Kolunun bir parçası gibi gözüken bıçağını boynuna dayamıştı.

  Ve ağzını açtı Anua, çıkan garip cızırtılı sesin ardından sonunda mantıklı bir kaç kelime söyleyebildi;

"Sen... ne yaptın!?"

  Adamın boynuna sıkıca bastırdığı kolunu kontrolsüzce geri çekti ve şaşkınlıkla yeni koluna baktı. Sarı metal parçalardan oluşma bir koldu bu, protez damarlardan kana benzeyen bir sıvı akıyordu.

"Seni... kurtardım." Dedi protez gözlü adam.

  Altın bir bilye gibi gözüken sol gözü hiç kıpırdamadan Anua'ya bakıyordu. Ve bir kaç adım attı eski ameliyat masasına doğru.

  "...ve seni düzelttim. Açıkçası pek kolay olmadı, parçalanarak koparılmış sol koluna damar yolu açmak oldukça zordu."

  Az önce Anua'nın yattığı masanın sol başındaki makineden ufak bir şişe alıp eski yeşil kazağının ön gözünü koydu, şişede ise kan vardı.

  "Ayrıca yeni kolunu ve gizli bıçak sistemini sorunsuz bir şekilde sinir sistemine bağlamak için epey mücadele verdim."

Anua sol gözünün altından gelen cızırtılı ses ile irkildi ve soğuk bir acı hissetti.

   "Ve elbette sesin... Ses tellerin oldukça zarar görmüştü, bende onun yerine gözünün altına doğrudan beynine bağlanan bir çip taktım, ayrıca protez kolun ile sinir sistemin arasındaki bağı da bu çip sağlıyor."

  Elini derisinin altına yerleştirilmiş gibi gözüken parlak metal parçasına götürdü Anua. Ve yine cızırtılı bir ses eşliğinde "Neden?" Dedi.

Konuşmak hala biraz zordu.

"Neden mi?" Diyerek yanıtladı garip adam.

"Çünkü ben bir doktorum."

  Tavandan sarkan ufak ipi çekmesiyle odaya ışık doldu ve Anua'nın gözlerini kamaştırdı bu manzara. Kumlara hiç bu şekilde bakmamıştı, güneşin parıltısı kumlara vurmuş ve sihirli bir görüntü oluşturmuştu. Gözlerini ovalamasıyla onları gördü, onlarca insanın dolaştığı bir pazar yeri gibiydi burası. Her birinin ya kolu, ya bacağı metalden yapılmıştı ama hala insan oldukları anlaşılabiliyordu.

  "Dışarıya bir bak, ben olmasam onlar çoktan ölmüş olurdu, onlar olmasaydı da ben, bu şekilde düzenli bir toplum yapısı oluşturabilirdim. Güveni kullanarak."

  Bir süre bakıştılar Anua ile, tam Anua ağzını açmış konuşmaya hazırlanırken "Güven." Dedi doktor,

  "Güven demişken ben Korlis, isimler aradaki güven ilişkisinin ilerletilmesinde önemli rol oynar. Peki sen kimsin çöl gezgini?"

  Bir süre bekledi ve "Ben..." Dedi Anua, bir an için adını unuttuğunu fark edince çok şaşırdı ama bir kaç kez gözlerini kırpıştırmasıyla "Anua" dedi

"Evet benim adım Anua!"

Bir an için müthiş bir heyecan kapladı içini ama Korlis'in sırıttığını görünce duraksadı.

"Anua mı, emin misin? Yanı gerçek adını soruyorum."

  Anua hiç tepki vermeden sadece baktı garip doktora, doktor ise Anua'nın kafa karışıklığını fark etmiş olacak ki "Neden olmasın." dedi ve Anua'nın gözlerini alamadığı pencerenin önüne geçerek.

  "Burası Anuand." Dedi. "O büyük savaştan sonra insanlıktan geriye kalanlar, belki sende adını ondan alıyorsundur."

"Anuand mı?" Dedi içinden, bu ismi ilk defa duyuyordu, üstelik kendi adını da ondan alıyordu.

"Afedersin! Çok, çok afedersin!" Dedi Korlis telaşla "Nasıl da unuttum!"

"Neyi unuttun!?" Dedi sabırsızca Anua.

  "Beyninde ki tempolar lob fena halde zarar görmüştü, başta bunun sana kolunu kaybettiren kazada olduğunu düşünmüştüm ama... daha fazlası var beynin sanki karışmış gibi."

"Karışmış mı?"

  "Yani belli ki hafızanı kaybetmişsin ama sadece bu kadar değil. Beynini inceledim ve orada tanımlayamadığım bir şey var, bir virüs gibi. Farklı anılar üretiyor ve hiç biri sana ait değil, sürekli senin kendi bilincini ve hatıralarını baskılıyor."

Bir an duraksadı Anua, Korlis'in kurduğu bu karmaşık cümleyi anlamaya çalışıyordu.

"Neyse." Dedi Korlis "Şimdilik bu önemsiz. Peki biraz etrafı gezmek..."

Dışarıdan silah sesleri yükseldi, Anua camdan baktığında ise pazarı kaplamış sis bulutunu gördü.

Bir anlığına sustu ve dişlerini sıktı Korlis ve gerginliğine kıyasla sakin bir sesle konustu

"Anlaşılan önce çözmemiz gereken daha önemli sorunlarımız var.."