- UNICODE -
" သူက ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ။ "
" ဘာပြောလိုက်တာလဲ ? "
မျက်စိရှေ့က မုန့်တွေကို ကြည့်ကာ တစ်ကိုယ်တည်း ကြားရုံမျှသာ ရေရွတ်လိုက်တာကြာင့် နားစွန်နားဖျား ကြားလိုက်တဲ့ ယွန်းဟွာက မေးတော့ ကာယကံရှင်က ခေါင်းခါပြပြီး သူ့အရှေ့က မုန့်တွေကိုသာ မျက်စပစ်ပြသည်။
" ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ စားမှာရှိတာစား။ "
ဂျုံဆောင်း ပေးလိုက်တဲ့ မုန့်တွေနဲ့အအေးကို အပီကြိတ်နေသည့် ယွန်းဟွာကို ဆောနူ မျက်မှောင်ကြုံ့ပြီးသာ ကြည့်နေမိသည်။ အလိုက်ကန်းဆိုးလည်း နားမလည်။
" ဆောနူ ပြောစရာရှိလို့။ "
အလိုက်သိသည့် ဆောနူက ထိုင်နေရာမှ ချက်ချင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ တစ်နေရာသို့ သွားဟန်ပြင်သည်။ ဂျောင်ဝန်းလည်း သူ့အနောက်မှ လိုက်တော့ ယွန်းဟွာက ပလုတ်ပလောင်းဖြင့် လှမ်းအော်၏။
" ငါ့လည်းစောင့်ကြဦးလေ ! "
" နေခဲ့ ! "
ဆောနူ၏စကားကြောင့် သူ(မ)မှာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့ကာဖြင့် ကျန်ခဲ့တော့သည်။
~°~
ပြောလိုက်ရင် ကောင်းမလား ? ပြောလိုက်ရမလား ?
" ဂျောင်ဝန်း ! "
" ပြောလိုက်ရမလား ? "
" ဟမ် ?! "
လွှတ်ခနဲ ထွက်သွားတာကြောင့် ဆောနူက နားမလည်သည့်ပုံစံဖြင့် ကြည့်လာတော့ ခေါင်းသာ ကုတ်နေမိတော့သည်။ သူက သူတို့သိတဲ့ ယန်းဂျောင်ဝန်း မဟုတ်ကြောင်း ပြောလိုက်သင့်လား။ ပြောလိုက်ရင်ရော ဆောနူက ယုံပေးမယ်တဲ့လား။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် သည်စာအုပ်ထဲမှာ သူ ယုံကြည်ရတဲ့သူဆိုလို့ ဆောနူတစ်ယောက်သာရှိသည်။ ကျန်တဲ့သုံးယောက်က သူ့အတွက် ချိန်ကိုက်ဗုံးတစ်လုံးလိုပဲ။ ဘယ်အချိန် ပေါက်ကွဲမှန်းမသိတဲ့ ချိန်ကိုက်ဗုံးသုံးလုံးမျှသာ။
YOU ARE READING
𝖬𝖾𝗌𝗌𝗒 𝖢𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋𝗌;𝖯𝖺𝖼𝗄𝖾𝖽 𝖶𝗂𝗍𝗁 𝖫𝗈𝗏𝖾𝗌 @𝗝𝗮𝘆𝘄𝗼𝗻
Fanfiction" 𝖢𝖺𝗎𝗌𝖾 𝗒𝗈𝗎 𝗅𝗈𝗏𝖾 𝗆𝖾. " | 𝐂 𝐎 𝐌 𝐏 𝐋 𝐄 𝐓 𝐄 𝐃