Gece'nin Siyahı // Zayn Malik

Gece'nin Siyahı -3

 Yorum yaparsanız çok sevinirim, ben zaten kendi kendimede bir şeyler yazıyorum burda yayınlamamdaki tek amaç tepkilerinizi görmek.

Şarkı medyada, iyi okumalar. :) 

Gecenin düzenlendiği mekana vardığımızda abimin Derin ve beni bir kaç kişiyle tanıştırma girişiminden sonra bize ayrılmış masaya oturduk. Etraf beklediğimden daha sakindi. Açık arttırmada sunulacak şeyler sahnede ayarlanmaya devam ediyor ve insanlar kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Tanıdık bir yüz bulmak adına etrafıma bakındım ama kimseyi görememiştim. Bizim masada Derin, abim ve Poyraz dışında kimse yoktu. Abimin eski arkadaşlarının burada olacağına dair aldığım duyumlar bile yalan çıkmıştı. En azından sıradan bir gece olacak ve yorulmayacaktım. Bu iyiydi. Abim ile Poyraz'ın konuşmalarını dinlerken omzumda bir el hissettim. Hemen ardından kulağımın dibinde bir nefes.

''Yine aramadın..'' diye fısıldadı Malik ve arkamdan çekilip yan tarafımda dikilmeye başladı. Zaten aramayacaktım ama mesaj atmaya ikna olmuştum. Sanırım aklımdan çıkmıştı. Abimden izin alıp bana ellini uzattı. Kalkmamak kırıcı olurdu. Dans konusunda pek iyi olmasamda elini tutup kalktım.

''Sen böyle her yerden karşıma çıkmaya devam mı edeceksin?'' dedim piste ilerlerken. Elini belime yerleştirip beni kendine çekti. Ellerimi boynuna yerleştirdim ve sağa sola sallanmaya başladık. Yalın çalıyordu.

''Bugün buraya gelmek gibi bir niyetim yoktu ama senin yüzünden geldim karlar kraliçesi..'' Son lafı üzerine kaşlarımı çattım. Ben öyle soğuk biri değildim. Durduk yere onu aramam için ısrar eden birini aramamıştım sadece o kadar. Bence gayet normal davranıyordum.

''Benimle ne alakası var?'' diye fısıldadım onun gibi. Sırıttı.

''Çünkü hala numaran yok ve bu gece almadan seni bırakmayacağım.'' Özgüvenine gülümsemeden edemedim. Kendinden fazla emindi. Bazen sinir bozucu olsada nedense çoğunlukla samimi olduğunu hissediyordum.

''Neden?'' diye sordum. Daha tanışalı bir kaç gün anca oluyordu. Tamam, yakışıklıydı.. Yani kendine göre bir havası vardı ama yeterli değildi.

''Çünkü bir kaç gündür kafamı yastığıma koyduğumda telefonunun rehberimde olmadığını hatırlıyorum ve bu rahatsız ediyor. Kim bilir nasıl gereksiz tiplerde var ama bende yok diye düşünüp sinirleniyorum.. Çünkü sana iyi geceler demek istiyorum.. Çünkü.. Bilmiyorum sanki sesini duymak iyi gelecekmiş gibi..'' Ani itirafı karşısında ne diyeceğimi bilememiştim. 

''Bu şarkıyı çok severim.'' diye konuyu değiştirdi. Zorlamamasına sevinmiştim. Bunun fazla ani olduğunu kendine fark etmiş olmalıydı. Şarkının sözlerine odaklandım.

Zamansız geldin biraz, ben de tam ağlıyordum 

Elimde bavulum burdan çekip gidiyordum 

Yanımda bana aldığın ufak oyuncağım 

Sorma neden diye 

Sen anlamazsın 

Son aşkım olacaksın 

Canımdan kopuyorsun 

Geceler uzadıkça gündüzü yok ettim 

Sana anlatamasam da 

Gururumu hapsettim

Sorma neden diye 

Sen anlamazsın 

Son aşkım olacaksın 

 Bu şarkı bana tanımlayamadığım bir şeyler çağrıştırıyordu. Silinip giden hafızamı ne kadar zorlarsam o kadar başarısız oluyordum ve bu beni rahatsız ediyordu. Sanki anılarım bu adamın sesine yüklenmişti ama ben onları birer birer kaybetmiştim. Kafamı kaldırıp Malik'in ela olduğunu yeni farkettiğim gözlerine baktım. Aynıydı.. Sanki yıllardır başka bir yerlerde kalıyormuşumda sonunda evimdeymişim hissi uyandırıyordu. Belimdeki ellerini tutuş şekli bile farklı hissettiriyordu. Yavaşca ellerinden çıkıp masaya geri döndüm. Abim ve Derin dansa kalkmışlardı. Çantamda her zaman bulundurduğum küçük not kağıtlarımdan iki sayfa kopartıp kağıtlardan birine iyi hissetmediğimi ve eve gitmem gerektiğini yazıp abimin oturacağı yerin önüne bıraktım. İkinci kağıda geçtiğimde belimde tekrar bir el hissettim ve bunun yine o olduğunu biliyordum. Artık yüzünü görmeden bile anlayabiliyordum. Sanki farketmeden tıklım tıklım dolu bir otobüste aynı anda bulunsak orda bile  o olduğunu hissedermişim gibime geliyordu. Beni ona çeken bir şeyler vardı ve bunu yeni fark ediyordum.

 Numaramı yazdığım kağıdı ona uzattığımda gözlerinin içinin güldüğünü başka bir odadan bile görebilirlerdi. 

''Seni bırakayım, geç oldu.'' dediğinde bunun bir soru olmadığını anlamıştım. Onaylayarak başımı salladım ve belimdeki elini çekmeden beni çıkışa  yönlendirdi. Valeye bıraktığı arabasının gelmesini beklediğimiz süre boyunca sessizdik. Araba geldiğinde şoför koltuğunun yanını benim için açtı. Başımı iki yana sallayıp açtığı kapıyı örtüp arabanın arka koltuğuna geçtim. Bir şey demeden kendi yerine geçip arabayı çalıştırdı.

''Yanıma neden oturmadın?'' diye sordu. Daha düne kadar reddederken birden bire kabullenmiş gözükmek istemiyordum. Belkide ne kadar yakınına yaklaşırsam o kadar karmaşık duygular yaşadığımı, karnımın kasıldığını ve gerildiğimi henüz kendime itiraf etmek istemiyordum. 

''Şimdilik böyle daha iyi.'' diye cevap verdim. Başını olumlu anlamda salladı ve yol boyunca daha fazla zorlamadı. Zaten evden yarım saat uzaklıkta bile değildik ve çabucak varmıştık. Kapının önünde durduğumuzda hızla inip kapımı açtı. Arabadan çıkarken gülümsemeden edemedim. O da sırıtıyordu. 

''İyi geceler, karlar kraliçesi..'' 

''Şöyle demeyi kes.'' dedim ve yalandan omzuna vurdum.

''Ama sana yakışıyor.'' Gözlerini üzerime diktiğinde başımı yere eğdim ve tekrar gülümsedim.

''Karlar kadar güzelsin ve bembeyaz bir tenin var..'' Bir kaç adım daha bana yaklaştı. ''Ve utanınca yaptığın şu başını eğme hareketi..'' devam ettikçe utanıyordum. ''Ve kızaran yanakların.. Eminim sert kız gibi gözükmeye çalışmana rağmen ne kadar masum gözüktüğünün farkında değilsin.'' Başımı kaldırıp tekrar gözlerine baktım.

''Ben gitsem iyi olacak.'' diye cevap verdim. Kırılmış gibi duruyordu. Parmak ucunda yükselip yanağına hızla bir öpücük kondurdum ve eve doğru koşmaya başladım.

''İyi geceleeer.'' diye bağırışım boş sokakta yankılandı. Hızla bahçeyi geçip kapıya vardığımda benim gibi bağıran o eğlenceli sesini duydum.

''Tekrar iyi geceler peri kızı.''