Nerde bu alarm!..Sabahın köründe kalkmak eziyetten başka hic bir sey değil. Yavaşca yatağımdan kalktım.Banyoya girip açıldım. Bugün İstanbula gidiyordum. Hayallerimin şehrine... Liseyi artık orda okuyacağım. Annem ne kadar burda kal desede küçüklüğümden beri burayaya hiç ısınamadım. Bavullarımı dün hazırlamıştım. Yolculuğa çıkacağım için rahat bir seyler giydim.Eşofman takımı ve spor ayakkabıları ...
Bavulları aşağıya indirdim ve annemle yola koyulduk. Simdiden ağlamaya baslamıştı annem .
-" Yapma böyle anne okumaya gidiyorum sık sık görüşeceğiz zaten. "
Annem gözyaşlarını sildi ve yanağımdan öptü. Gülümseyerek;
-"Telefonlarını açık tutacaksın ama yoksa külâhlari bozuşuruz ona göre. "
-"Tamam tamam ."
Annem arabayı uygun bir yere park etti. Arabadan indik ve bagajdan bavulları indirdik. Otobusun alt bölümüne bavullarımı yerleştiren görevli beni otobüsün en arkadaki cam tarafına yönlendirdi. Biletimi uzattım. Anneme camdan el salladım. Oda bana yaşlı gözlerle gülümsedi ve el salladı. Otobüs nihayet harekete geçti ve son kez anneme gülümsedim....
Nihayet hayalerimin şehrine,İstanbula gidiyorum.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayallerimin Düşmanı
ChickLit"Kaybedeceğini bile bile neden mücadele ediyorsun" dedi öleceğini bile bile yaşadığını unutmuştu. bozmadım.... ...................................................... "Bana sevdiğin bir şeyi ver." "Ama seni sana veremem ki.." ...
