Yine zihnim karmakarışık
Uyumsuz nağmelerde buluyorum kendimi
Ne hissettiğimi bilmiyorum
Ama iyi hissetmiyorum
İçimde değişik bir his var
Güzel şeylerden beni alıkoyan
Duymuyorum, görmüyorum
Dokunamıyorum ona
Ama hissediyorum sadece
Bu ilk yenilişim değil insanlığa
Hep kaybetmenin fıtratını kabullenmiş
Gibi bir halim var çabalamıyorum artık
Bitirmişim içimde herşeyi insanları,
Doğayı, hayvanları, en önemlisi hayatı
Ama umutsuz değilim karanlığın
Ardında bir ışık var gibi hissediyorum
Belki de yoktur, ben öyle umut ediyorum
İçimde ki karmaşayı o kadar çok
Anlatmak istiyorum ki insanlara,
Ama bunu yapacak bir yol bulamıyorum
Yapabileceğime olan bir inancım da yok aslında
Kendim de böyle bir potansiyel görmüyorum
Bugün yazmak geldi aklıma
Bu hisleri ört pas etmek için bir araç belki :)
Ama yarın ne yaparım inanın bilmiyorum
Hicbirsey yok, tatsız, herşeyi flu görüyorum
Ama renksiz bir anlamı yok etkilenmiyorum,
Gelişi güzel her gün, aslında hergün bir önceki günü
Yaşıyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEYMİLA
RomanceSırtımı dönüp yürümeye başlayacağım daha sonra, Korkma ama illa ki tanıyacaksın beni sırtım dönük olsa dahi İnsan vurduğu yeri unutur mu ?
