Uykusuzum,bitkin hissediyorum,en son
Ne zaman uyuduğum gecenin sabahı
Hayat dolu kalktım yatağımdan hatırlamıyorum
Ama daha on altı yaşındayım biliyorum
Daha yolun çok başındayım
Belki Otuz yaşında biri için gülünç gelecek
Şeyleri içime dert etmiş biriyim sadece
Ama gençlik böyle birşey değil mi
Hayatının aşkını aradığın bulduğunu
Sanıp her seferinde hüsrana uğradığın
Kısır bir döngü elime telefonu alıp hislerimi
Dökebilecek kadar büyük, hayatı aşktan
Oyundan ibaret sanacak kadar da küçüğüm
Aslında
Goethe'nin bir sözü yankılanıyor birkaç gündür
İçim de 'Dünya Hassas kalpler için bir cehennemdir'
Ama düşündükçe farklı bir açıdan bakmaya başladım Bence 'Hasas kalpli insanlar onların duygularını hiçe sayıp onları kullanacak insanlar için bir cennettir' kulağa garip geliyor demi ilk okuyuşta çok da anlaşılmıyor aslında ne ifade etmeye çalıştığım ama hassas kalpli insanlar birine değer
Verdiği zaman o kadar kendini parçalıyor ve kendisini karşısında ki insana adıyor ki hassas kalpli
İnsanlar kalpsiz insanların cenneti oluyor bir bağlamda sevgisini,iyi niyetini suistimal edip maddi manevi
Her yönünü kullanabilecekleri bir insan.
Kulağa hoş geliyor demi?
Bütün düşüncelerimi önüme koyuyorum ve Goethe'nin sözünü 'Hassas kalpli insanların kendilerini haketmeyen insanlara kalbini
Açıp,bu insanlar için kendini paralayıp hayatını
Cehenneme çevirmesi' diye güncellemek istiyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEYMİLA
RomanceSırtımı dönüp yürümeye başlayacağım daha sonra, Korkma ama illa ki tanıyacaksın beni sırtım dönük olsa dahi İnsan vurduğu yeri unutur mu ?
