Akışına bıraktım herşeyi kalbimin atışı devam ettiği içi yaşıyorum hayatı
İhanet etmek istemiyorum kalbime en zor işlerde bile mesai bitimi varken durmaksızın çalışıyor benim için tenim sıcak parmaklarımın ucu kızarıyor üstümde bir esinti var dolaşıyor tüm bedenimde yorulmuşum durup nefes almak istiyorum nefes bana uzak kendi içimde kovalıyorum onu bu kovalamanın verdiği yorgunluk halsizlik var üstümde bir kaldırıma oturuyorum nefesim kaçmayı bırakıyor ama yakalayamayacak kadar yorgun bitkinim tebessüm ediyor bana elini uzatıyor tutmak istiyorum üstüm başım toz toprak olmuş gözüm kararıyor karanlığın içine dalıyorum karanlığın içinde bir ışık beliriyor koşuyorum,koşuyorum bir nehir kenarına kadar sürüklüyor beni tökezleyip düşüyorum dizlerim kan,Dudaklarım kurumuş bedenimi hissetmiyorum başımda bir ağrı göğsümde bir taş var taşı alıyorum suya fırlatıyorum bileğimde kalan son güçle taş batıyor suya dibe doğru iniyor o çöktükçe suya bende çöküyorum dizlerimin üstüne taş suyun verdiği serinlikle ferahlıyor taş ferahladıkça benim göğsümde ki ateş harlanıyor bırakıyorum kendimi yere gözlerimi kapatıyorum ve anlamaya başlıyorum karanlığın içinde ki ışık yolumu göstermiş bana taşın dokunduğu su toprağımı ıslatmış göğsümde ki taş mezar
taşımmış aslında nefesim kaçmamış benden benim nefesim bukadarmış.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEYMİLA
RomanceSırtımı dönüp yürümeye başlayacağım daha sonra, Korkma ama illa ki tanıyacaksın beni sırtım dönük olsa dahi İnsan vurduğu yeri unutur mu ?
