Oyuncak makinalarına attığımız bozukluklardan sonra gelen umutlu bekleyiş gibi hayat ,makinanın oyuncak vermeyeceğini biliyoruz ama hep içimizde bir heyecan, küçük bir peluş ayı düşerse diye beklediğimiz o pırıltılı an. İnsanlara da çok fazla bozuklukluk atıyoruz aslında bunlar bazen ona beslediğimiz sevgi bazen içten gelen bir gülümseme bazen ise asla boşa çıkarmayacağına inanarak verdiğimiz güven ama insanlar asla bize bir peluş ayı vermiyor aslına bakarsak biz o peluş ayıyı da istemiyoruz istediğimiz tek şey bize o makinadan düşme olasılığı olan oyuncağın verdiği heyecan Aslında o makinaların çok basit bir mantığı var yeterli bozukluk gelince oyuncak birine düşüyor tıpkı bizim uğruna pek çok şey yaptığımız bir insanın başkasının yaptığı ufak bir şeye düşmesi gibi bazen düşünüyorum belki de o oyuncak makinasında ki peluş olsak çok daha mutlu olurduk en azından makinanın önünde bizi heyecanla bekleyen birisi olurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEYMİLA
RomanceSırtımı dönüp yürümeye başlayacağım daha sonra, Korkma ama illa ki tanıyacaksın beni sırtım dönük olsa dahi İnsan vurduğu yeri unutur mu ?
