Başımı yerden kaldırdım ve onun bana tüm merhametiyle bakan dolu gözleriyle karşılaşır karşılaşmaz ağzımdan bir hıçkırık koptu. Acı çekmiştik. Canımızı parçalara ayırmıştım. Çünkü bizi, bizsiz bırakmaya canımdan can gide gide zorlamıştım.
"Jinnie, y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
I'm friends with the monster that's under my heart Get along with the voices inside of my head
♤
"Evet S, ses, tamamdır. Bir kaç dakika sonra canlı show başlayacak. İçkisini tazelemek isteyen güzelliklere duyrulur"
Yapılan anonsla olduğum vip bölümünden rahatça görünen sahneye bakış attım. Davullar ve gitarlar çalışanlar tarafından getirilirken az önce konuşan Mingyu sahneden inip insanların arasına karışmıştı çoktan.
Bense donmuştum. Olduğum yerden bir santim bile kıpırdamaya gücüm yoktu. Oksijenim olan kokusu burnuma geldiğinden beri ağlayan kurdumla ve acıyan kalbimle hissizleşmiştim sanki.Yanağımdan akmış bir kaç damla, kurumuş ve yüzümü rahatsız ediyorlarken onları silmeye elimi bile kaldıramıyordum.
'O burda, eşimiz burda, Jungkook burda seokjin'
"Kes sesini. Ve umutlanma aptal kurt. Eve gidiyoruz kimseyi görmeden"
'Sen bir aptalsın seokjin, ikimizde böyle olmayacağını biliyoruz'
Deltasızlıktan halsiz kurdum benimle çok uğraşamamış ve sessizliğine gömülmüştü yine.Derince nefes alıp sondamlalarımı kafaya diktim. Geldiğimden beridir içtiğim kaçıncı içkiydi bu. 4 mü, belkide 6ydı. Kafam sarsaklıyordu ama ayıktım. Bilincim içimdeki kurtla neler konuştuğumu bilecek ve hatırlayacak kadar yerindeydi.
Kolay sarhoş olmazdım eskiden beri. Insanlar bunu öğrendiklerin de yüzlerini inanamazca buruştururlardı genelde. Evet çünkü ben bir omegaydım. Narin ve Hassas olan tür. Ama bilmedikleri bir şey vardı ki.
Ben Jeon Jungkookun Omegasıydım.
Onun gözleri sayesinde bir omegaydım.
Ondan önceyse serseri ama nazik bir beta, beni tanımlayan benliğimdi.
Ve özüm ne olursa olsun içimdeydi.
İçimde büyüyen hislerle, hafif sarhoşluğum arkadaş olmuş dünyamın etrafımda dönmesini sağlıyorlardı. Ağlamak istiyordum. Koşup boynuna atlamak, dünyada ki en güzel kokuya sahip olan adama bir keneymiş gibi yapışmak istiyordum. Öpmek istiyordum. Dudaklarım dudaklarına değdiği an içimde ki çöllere yağmur yağacağını biliyordum.
Onu istiyordum. O kadar özlemiştim ki, ölecektim. Acı kokuyordum ve resmen tüm ruhum benden çekip alınmıştı. Sadece onunla olmaya ihtiyacım vardı.
Ama yapmayacaktım. Yapamazdım. Ben ondan uzak durmazsam o beni asla bırakmazdı. Ben onu itmedikçe o asla itilmezdi.
Biliyordum çünkü ben ona git desem bile Jeon Jungkook benden gitmezdi.
