HaPpY LoVe: Madly Inlove With You

Chapter 27: Tears

“George.” Tawag niya sa akin.

“Wag… wag mo akong hawakan. Okay lang ako.” Sabi ko habang umiiyak pa rin.

"George it was all a mistake..." sabi ni Chase.

"Yeah! Everything is a mistake... You... Me... Us... yeah I forgot there's no US...  at alam kong kasalanan ko rin iyon. so just don't mind me... Bumalik ka na sa ginagawa mo." sabi ko, habang hindi pa rin mapigil ang pagtulo ng luha ko, kasabay ang pag-papa-os ng boses ko.

Lang hiya talaga oo!!!! 

Sabing tigil na sa kaiiyak eh! Bat ayaw makinig ng utak ko!

Mag wa-walk-out na naman sana ako ng bigla niyang hinawakan yung kamay ko, kaya napaharap na naman ako sa kanya.

"George what you see was-" paliwanag sana nito ngunit nagsalita na naman ako.

"Yeah what I see explain everything! Wala ka namang kasalanan Chase eh. I'm the one to be blame for these, i was the one who think na special ako sayo. But all you we're doing was kindness... All the way you're just showing me kindness... Tama ba? " sabi ko.

"George you are very special to me... well infact-" natigil na naman siya sa pagsasalita dahil nagsalita na naman ako.

"Stop it Chase! Pinapahirapan mo pa ako eh! Just stop! Stop being kind to me! Dahil baka iba na naman ang iisipin ko sa kabaitan mo'ng iyan!" sabi ko.

Hindi ko na talaga mapihilan ang bugso ng damdamin ko.

Halong galit at sakit na ang nararamdaman ko.

"George listen to me... What you saw was a mistake... Louis and I we're just talking, we're friends... and-" sabi nito.

"You we're kissing! And we kissed before... That only make sense! So does that mean magkaibigan lang din tayong dalawa! Alam mo kung yan ang tinatawag mong kindness and being friendly, well para sa akin... you're managing a fish ground. Mas worse ka pa kay Skipper sa paglalaro ng damdamin ng isang babae eh! You know what? why don't you stop being kind to everyone before they misunderstood what you were doing. Dahil alam mo sa ginagawa mong iyan binibigyan mo sila, kami... ako ng isang false hope...  All i knew is that you are kind... good, gentle... but it's bullsh*t! Kagaya ka rin pala ng marami...Wag kanang lumapit sa akin kahit kailan." sabi ko sabay walk-out.

Masakit man ang sinabi ko sa kanya, mas masakit naman ang nararamdaman ko ngayon.

I said it! Oo mahal ko si Chase!

Matagal na!

Pero ngayon alam ko na na ang lahat ng iyon ay mali! 

Ganito ba kahirap mag mahal?

Kung ganon sana hindi ko nalang hinayaan ang sarili kung maramdaman iyon!

>Sa bahay<

Nagkulong ako sa kwarto ko.

*TOK*TOK*TOK*TOK*TOK*

malakas na katok ng mga kuya ko sa pintuan ko.

Siguradong nag-aalala na ang dalawang iyon.

"George! yung manliligaw mo nasa labas!" sabi ni Kuya Brooke.

"Wala si George dito!" sigaw ko.

"Ano ba ang problema mo? Ano? Ipapadala na ba kita sa mental?" -Kuya Brooke.

Hindi na ako sumagot dahil napahagul-gol na ako sa iyak habang nakayakap sa unan.

"Ano ka ba Brooke kahit anong gawin natin Babae pa rin yang kapatid natin... Kaya asahan mong umiiyak na yan ngayon, Kahit anong angas niyan, iiyak pa rin yan." sabi ni Kuya Eman.

"Eh ano ang gagawin natin bibili ng gamot para sa heartbreak." sabi ni Kuya Brooke.

"Bakit may na imbento na bang ganyan?" sabi ni Kuya Eman.

"Wala pa nga eh."-Kuya Brooke.

"Ide, ipapa-transplant nating yung puso niya. Palitan natin ng puso ng kalabaw." sabi ni kuya Eman.

"Sige... pero parang mahal ang gastos jan eh... Diba mataas  na ang presyo ng kalabaw ngayon?" -Kuya Booke.

gago talaga ang dalawang kuya kong ito! Nag-e-emote na nga ako dito, puro kalukuhan pa ang ipinag-gagagawa ng mga ito sa akin.

"George, wag kang magpakamatay jan sa loob ha mangangamoy yang kwarto mo."-Kuya Eman.

"Ano George, gugulpihin na namin yung manliligaw mo ha." sabi ni kuya Brooke.

"Hindi ko siya manliligaw!!!" galit na sabi ko.

"Ide hindi... Highblood mo masyado." sabi ni Kuya Brooke.

At don ko narinig ang mga yabag ng mga sapatos nito na papaalis na.

>Pasado alas onse na ng gabi<

sumilip ako sa labas.

andon pa rin si Chase...

naghihintay.

*Phone Ring*Lotalla Music*Ring*

Si Chase tumatawag. Agad ko namang in-off yung cellphone ko.

At napahagulgol na naman ako sa iyak.

Sana naniwala nalang ako noon pa man sa sinabi nina Quincy na sadyang mabait lang yang si Chase.

Hindi na sana ako nasaktan ng ganito.

Pero kasalanan ko rin naman lahat eh! 

Chase never told me he love me, he like me though.

Pero marami namang klase ng LIKE diba?

Ako naman ito si tanga a-asa-asa!

Agad kung hinarap si Bruno, ang kaiisang stuff toy ko sa tanan buhay ko, na sa pagkakaalam niyo... bigay sa akin ni Chase.

"Bruno ang sama ni Chase ano? Ano ba ang dapat kung gawin ha! SAbihin mo nga sa akin! Magsalita ka naman oh! Totoo ba yung sinabi ni Dannica sa akin? seriouso naman kasi ito eh. At sa nakita ko pa... " sabi ko. 

Kung may nakakakita man sa akin ngayon, siguradong mapag-kakamalan na akong sira ulo.

Akala ko... na sapat na ang ipinapakita ni Chase sa akin.

Pero yun pala... ganon pala ang treat niya sa lahat ng babaeng tinuturing niyang kaibigan. 

Hindi ko siya mapapatawad!