Geen vertrouwen als lmekteb

Wie ben ik?

'Nadat Hanane hoorde van Marokko, veranderde heel veel waar zij helaas niks van mee heeft gekregen'

Dikra: "hanane? Ben je er nog wel? Hallo? ........ HALLOO? HANANE?!.
Dikra hangt op en besluit mijn moeder te bellen om te vragen of ze de tickets al binnen heeft gekren.
Dikra: khalti, is de telefoon van Hanane toevallig leeg? Want ik sprak haar zo juist maar ik kreeg in eens geen gehoor meer. Kan je haar de telefoon door geven zodat ik haar ons plan kan uitleggen?
Moeders: ja tuurlijk schat, een momentje ik loop nu naar boven.
Mijn moeder duwt de deur open en er luid geschreeuw uit schrik.
'HANANE?!!! BENTII HOOR JE MIJ? HANANE WORD WAKKER! IMAAD! IMAAAAAAD!!!!'
Mijn broer sprint naar boven en helpt mijn moeder mij overeind te krijgen.

Ik word even wakker en zie lichtjes en zwakjes dat ik achterin de auto lig, alleen lukt het me niet om te bewegen of te praten. Mijn oogleden worden ook steeds zwaarder tot ik weer in een diepe slaap beland...

Ik krijg niks meer mee van wat er in het universum speelt.

3 JAAR LATER

Ik word lichtelijk wakker en zucht " hmmm... ik heb dorst 😒" ik wrijf in mn ogen en trek ze open om te zien waar ik ben. " waar ben ik? " ik probeer me te herinneren wat er is gebeurd. " ik lag net nog ik de auto en Imaad reed, mama zat achterin met mij."
Ik laat het gaan en trek mn schouder op als teken van (tzal wel joh)
Ik kijk naar beneden en zie mn sloffen niet en besluit met blote voeten naar de kraan te lopen ( ik weet nu eenmaal wel hoe een ziekenhuis werkt gezien ik er wel vaker heb moeten liggen) ik loop langs een spiegel en kijk er toevallig subtiel in en loop door... tot ik schrik van het feit dat ik mn God niet zou weten wie ik zojuist zag. Ik zet een paar stappen achteruit en staar in de spiegel. Sprakenloos.

" wa-, he-, euhmm..." ik raak mn wang en haren aan om te kijken of ik het wel echt ben. Het eerste wat in mij opkwam was dat ik dit eerder in een film heb gezien. Ik red snel naar de receptie. " HEY, WELKE DATUM EN JAAR IS HET?"
Receptioniste: " het is 24 december 2021, uit welke kamer kom je lieverd, gaat het wel goed?"
Ik kon mn ogen niet geloven... 3,5 jaar? Hoe en wat? Ik snapte er oprecht niks meer van en had het idee dat ik mn benen niet meer voelde. Ginds zie ik een stoel waar ik heen loop en rustig op neer plof.

Verpleegkundige: "Hanane??"
Ik: " wat is er gebeurd? Hoe heb ik zoo lang kunnen slapen en waarom?"
Verpleegkundige: " lieverd het is onduidelijk waarom en hoe, het enige wat wij weten is dat dit plaats heeft gevonden en er verder niks gevaarlijks in je lichaam is gevonden."
Ik: " waar is mijn familie?"
Verpleegkundige: " die zijn je elke dag nog komen bezoeken en Imaad ik gister avond nog langs geweest. Ik zal ze even bellen, ze zullen vast blij zijn met dit nieuws" ze loopt met een glimlach weg.

25 minuten later

"Hanane?" Zegt mijn moeder heel rustig. Ik kijk om en zie mn moeder naar mij toe rennen en omhelzen. " mama..." zeg ik fluisterend met tranen in mijn ogen.
Na wat te hebben gebabbeld met mijn moeder vraag ik haar waar Imaad is en wat er allemaal is gebeurd in de tussentijd dat ik er niet bij was.
Mama: "Imaad is getrouwd en je bent tante van een meisje"  met grote ogen kijk haar aan en vraag ik met wie hij is getrouwd " Dikra" zegt mijn moeder terwijl we beide in de lach schieten. " Dikra? Mijn Dikra? Maar ze hadden een hekel aan elkaar. Het leken wel Tom en Jerry"
Mama: " blijkt dat Tom en Jerry enorm goede vrienden waren en moesten doen alsof ze een hekel aan elkaar hadden zodat geen van hun af werd gemaakt hahaha" ik moet lachen en kijk uit het raam naar de sterren. Na even te aarzelen zegt ze " Ken je aymane nog?" Ik knik ja. " hij kwam vaak bij je op bezoek... hij is nu ook getrouwd" 
Ik zag dit nieuws al aankomen en had gedacht dat het me zou raken. " mama, Alhamdulillah, ik ben blij dat hij ook iemand heeft kunnen vinden waar hij om geeft en zn leven mee wilt delen. Bovendien zijn we ouder en wijzer hahaha."
Het was een apart gevoel. Een gevoel van geluk en een nieuw leven. Ik wil dingen doen, leren en genieten van de momenteb die ik heb nu Allah mij nog een kans heeft gegeven om verder te gaan met mijn levensverhaal. Het laatste waar ik op dit moment aan wil denken is liefde of een man.

Lowkey sta ik oprecht nog steeds versteld van het feit dan Dikra met Imaad is geëindigd. Ik kan niet wachten tot ik hun zie, maar eerst " mama, wil je een kop thee met mij drinken? " ik zie de ogen van mijn moeder richting mij glinsteren. " heel graag mijn lieverd"

(Next part zullen jullie meer over de nieuwe Hanane te weten komen.)