Taong 2035, isang panibagong strand ng Covid-19 ang kumalat hindi lang sa Pilipinas kung hindi sa buong mundo. Kabi-kabila ang pagsirena ng bawat ambulansiya dahil sa mga taong isinusugod sa ospital, patuloy na tumataas ang bilang ng mga namamatay n...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
NAKAPILA kami sa loob ng isang malaking silid para sa booster shot laban sa virus. Dito pa lamang sa pila ay kita na ang nangyayaring hindi patas na pagtrato sa mga taong may kaya na napiling lumahok sa proyekto at mga pangkaraniwang tao.
Kami? Pumipila kami kasama ang daan-daang tao samantalang ang mga anak ng mga makakapangyarihang tao ay may sariling pila na mas mabilis ang proseso at sila ang inuunang mabakunahan. Pati ba naman sa experimentation na ito ay harap-harapan ang panggagago ng mga pulitiko?
"Anong unang binabalak mong gawin pagdating natin sa New Manila, Drake?" Tanong sa akin ni Jericho—katabi ko sa pila. Nakasabay na namin siyang kumain ni Raven noong unang araw namin sa facility na ito at buhat noon ay lagi ko na siyang nakakasama. Bukas na ang pagpunta namin sa New Manila at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na talagang mangyayari ang experimentation na ito.
Sinasabi ng Gobyerno na magiging trial ito kung kaya ba ng Pilipinas na gumawa ng isang lugar kung saan hindi makakapasok ang kahit sinong nahawa ng virus. Mga taong normal na makapamumuhay muli. Ginawa pa nilang lab rats ang mga kabataang nasa edad 16 hanggang 18 years old.
"Wala." Sagot ko at umusad ng pila.
"Wala?" tanong niya habang natatawa. "Solo na solo natin ang New Manila. Don't you want to go out on drink? Mag-party? Lumabas kasama ang mga magiging kaibigan mo doon? That will be awesome." He explained habang nakapamulsa.
"Gusto ko na lang tumakas sa putanginang sitwasyon na ito." Sabi ko sa kaniya.
"Same. Philippines is so fucked up. Paulit-ulit na lang ang lockdown, nakakasawa." Sagot niya sa akin at umusad ang pila.
Noong turn ko na para mabakunahan ay mabilis kong itinaas ang mangas ng damit ko para maturukan ng bakuna. "Takpan mo nga mata ko." sabi ni Jericho.
"Bakit?"
"Takot ako sa injection." Sagot niya at napailing na lamang ako. Matapos malagyan ng bandaid ang kanang braso ko ay tinakpan ko ang mata niya para hindi niya makita ang karayom. Mas malaki ang katawan nito sa akin pero mas takot pa siya sa karayom. "Thanks bro."
Matapos naming mabakunahan ay pumunta na kami sa Cafeteria kung saan naghihintay sina Raven at Lexie. Raven raised her hand as soon as she saw us. She raised her middle finger and smirked. "Kumusta ang bakuna?" tanong niya.
"Easy." Sagot ni Jericho sa kaniya.
Hindi ko nga alam kung bakit patuloy pa rin nila akong sinasamahan kahit hindi ako madalas magsalita. Ayoko lang ulit ma-attach sa mga tao. Sa huli naman ay maiiwan din akong mag-isa, I am alone afterall. Isinali lang ako ng nanay ko sa experimentation na ito para hindi ako maging palaboy-laboy sa daan at mamatay sa virus.
Kakain na dapat kami noong may naglapag ng tray sa tabi ko. "Alis." Sabi niya—si Zion. Ang lalaking naghahari-harian sa pasilidad na ito dahil anak siya ng isang senador.
