𝐅𝐚𝐦 - 𝐂𝐡𝐚𝐧𝐌𝐢𝐧

8 ☘

Bütün hücrelerinle heyecanı hissettiğin anlar vardır, onu her gördüğünde aynı heyecanı yaşıyordu Chan, şimdi karşısında suskun suskun oturan Seungmin'i ilk günkü gibi hayranlıkla izliyordu, gözleri kapanacak gibiydi, darbeleri ve yaraları sızlıyordu ama kime ne? Chan olması gereken yerde, Seungmin'in yanındaydı.

Sonunda sessziliği delmeyi başardı
"Seungmin? Konuşmayacak mısın?"
Şimdi onu öpse ne yapabilirdi ki.. Kendini dizginlemeye çalışıyordu

"Bitti Seungmin.. Kabusun bitti"
Seungmin sabit bakışlarla Chan'ın yarılmak üzere olan kaşına dokundu. Yavaşça bütün yaralı yerlerine dokunuyordu ve belki imkansız ama Chan'ın acısı hafifliyordu
Dudaklarına gözlerini dikti
"acıyor mu?"
15 dakikadır söylediği ilk şey buydu.
"hayır"
"işte böylesin sen. Yalan söylüyorsun, acıyor işte"
" ne yapabilirsin ki?"
Seungmin gözlerini kapatıp yavaşça yüzüne yaklaştı, yapabileceği en iyi şeyi yapacaktı

Tam dudakları değmek üzereyken Kapı ÇAT diye açıldı ve Changbin göründü
"Seungmin- ABOO TAMAM BEN GİDİYORUM GÖRMEMİŞ GİBİ DAVRANIN"

Seungmin silkelendi
"birşey yapmıyorduk hyung"
"e-evet"
Saçma bir bakışma yaşandı ve Changbin omuz silkti
"dileğiniz gibi yapın."

O gidince Chan gülümsedi
"Seungmin sen-"
" kes sesini. Sadece.. Sadece boşluğuma geldi"
"ama-"
" seni af edemiyorum Chan. Anla beni"
" Sana sataşan ve acı çektiren herkesin sonu Woojin gibi oldu Seungmin. Seni koruyamasam bile intikamını aldım"
" Bu yaşadığım şeyleri değiştirmiyor"
" en yakın arkadaşımı dövdüm ben. Böyle sıyrılamazsın"

Seungmin dimdik onun gözlerine baktı. Cesaretle bakıyordu, yüzleşir gibi
"Bunu vicdan azabın yüzünden mi yaptın?"
" Bunun cevabını sen vereceksin. Ben değil"
Ayağa kalktı zorlanarak
"CHAN"
"iyiyim"
Hızlı adımlarla odadan çıktı.

Seungmin arkasından bakarken kalbinde iğrenç bir kramp hissetti. Peşinden gitmek istiyordu ama yıllar öncesi buna izin vermiyordu. Yumruğunu sıktı ve yerine oturdu..

Uzun bir gece olmuştu. Herkesin uyumaya ihtiyacı vardı ve 2'ye doğru herkes uyumayı başardı. Seungmin hariç.
Hala Chan'ın Woojinle kavga ettiğine inanamıyordu
Kendisi için yapmıştı.. Gülümsedi
Sadistçe gülümsedi

02:00     

Her açıdan Yorucu bir günün sonunda Seungminimiz hariç herkes uykuya yenik düşmüştü, En son uyuyan Chan aralarında en çok acı çekendi ve gözlerini zorunluluktan kapatmıştı.
En yakın arkadaşı uğruna canını vereceği kişiyi aylarca dövmüştü, o çocuk sessizce işkencesini çekmişti aylarca kimseye çıtını çıkartmamıştı.
Seungmin çok güçlüydü yerinde kim olsa mental sağlığını kaybederdi.
Bu yüzden korkuyordu, Seungmin bir gün çökerse onu kendisi bile toparlayamazdı

Daha önce de yapamadığı gibi...

Bu sırada Seungminimiz uyumaya çalışmaktan vazgeçmişti, aklında Chan'ın yaralı bedeni dolaşırken uyuması imkansızdı
Odasında yürümeye başladı, birkaç kez Hyunjini dürttü
"HyunE, bi baksana"
" kes sesini uyuyacağım"
" hyunjin uyan biraz, konuşalım"
"ölmek mi istiyorsun köpekçik git başımdan"
"anca yat tamam mı Hyun. ANCA YAT"
Hyunjin başını sallayıp onayladı ve uykusuna geri döndü

Herşey içinde patlamaya başlamıştı ve artık dayanamayarak odanın kapısını açıp doları çıktı.
Chan ve Jeongin'in kaldığı oda tam çaprazındaydı ve artık emin adımlarla o odaya girdi. Özgüveni odadan içeri gireseye kadar olmalı ki içeri girer girmez panik yaptı
Benim ne işim var burada?..
Jeongin'e yöneldi ilk önce, uyku esnasında açılmış battaniyeyi tekrar miniğin üzerine örttü, şu an Chan uyanırsa Jeongin'i bahane edebilirdi
Uyanmadı..
Yavaşça bri daha Jeongin'in üzerini düzeltti
Yine uyanmadı..