𝐅𝐚𝐦 - 𝐂𝐡𝐚𝐧𝐌𝐢𝐧

☘ 16

Gözlerinin önündeydi ihitimaller, bu olasılıkların her biri bir bıçak gibi saplanıyordu kalbine. Gittikçe kullandığı araba hızlanıyor, son sürat ölüme gidiyordu.

"sağa çek"
Bu kısa emir cümlesine itaat etti.

Kenara çeker çekmez ona döndü, bu çalkalantılı şüphe ve ihtimaller yağmuru ile daha fazla baş edemiyordu.

"daha ilk buluşmadan biriyle yakınlaşmak tehlikeli Seungmin, sana zarar vereb-"
Seungmin güldü
"ne saçmalıyorsun? O adama dokunmadım bile"

Kısa bir sessizlik oldu. Zaten şu an Seungmin ne dese inanacak durumdaydı Chan. O derece ihtiyacı vardı kandırılmaya ya da inanmaya..

Daha derin düşünmeye başladı ve somut örneklerle yani Seungmin'in sözleri ile düşünmeye başladı. Seungmin'in içinde en ufak bir hoşlanma belirtisi bile yoktu söylediğine göre, ve bu çok şeyi değiştirirdi.

Yavaş yavaş ayıldıkça ve alkolün etkisinden sıyrıldıkça göğüs kafesindeki ağrı artıyordu. Seungmin ondan hala nefret ediyordu belli ki.
Ya da bunların tamamı güçlü bir savunma mekanizması ürünüydü.
İkinci seçenek yüzünden böyle demiş olması için her şeyini verebilirdi, ama bu şartlarda artık adım atması gereken kişi Chan değil, Seungmindi..

Seungmin sessizliği bozdu

"böyle her duyduğuna inanacak mısın?"
" uzatma Seungmin"

İçinde oluşan duygusuzluğu bastıramıyordu, sanki bütün hisler bedenini terk edip geriye sadece şok bırakmıştı.

Arabayı tekrar çalıştırıp sürmeye başladı, belli ki Seungmin'in söyleyecekleri bitmemişti

"Bu şekilde savuşturma chan,"
"Senden büyük birine nasıl ismiyle seslenirsin? "

Arabayı sürmeye devam ederken göz ucuyla Seungmin'in dolan gözlerine baktı. İnandırıcı gelmiyodu bu üzüntü, sadece onu bozduğunu düşünüyordu ama gerçekler bundan çok daha ağır ve kaldırılamazdı.

"Sana uzun zamandır Chan diyorum, neden şimdi düzeltiyorsun? "

"Bundan sonra demeni istemiyorum. Belki de birilerinden rahatsız olan tek kişi sen değilsindir. "

"Benden rahatsız oluyorsan arabadan inmeme izin ver. "

Bu konuşmayı yaparken ses tonları o kadar sakin ve umursamaz gibiydi ki Chan ona hayır inemezsin diyemedi. Sadece aniden durdu ve bütün öfkesini bağırarak çıkardı

"İn aşağı Seungmin."

Bir iki saniyelik yıkımdan sonra Seungmin kapıyı açtı ve hıçkırıklarını saklayamadan sokağa indi.

Yürüyerek uzaklaşırken chan sadece izliyordu. Saat geç olmuştu ve hangi akla hizmet bunu söylemişti hiçbir fikri yoktu. İkisi de aniden çocukça davranmıştı. Ve bunun bedelini seungmin ödeyecek gibiydi.

Hiçbir şey yapmamasına rağmen..

Gözden kaybolduğunda yine başına bir şey gelecek korkusu ile yavaşça hareket ettirdi arabayı, kısaca peşinden gidiyodu çünkü ne kadar kızgın olursa olsun asla başına bir şey gelmesine razı olamazdı.

Bunu romantik değil insancıl duygularla yapıyordu.

İçinde yıllardır yanıp tutuşan o ateş, hacmini kaybetmiş ve sönmeye mahkum bırakılmıştı. Bunların hicbiri Chan'ın suçu değildi.

Önünde arkasına bakmadan yürüyen Seungmin'i eve kadar arkasından takip etti ve asla arabaya almadı. Gerçi Seungmin de istememişti böyle bir şeyi. Ne teklif vardı ortada ne de icraat..