De volgende morgend wou de moeder van Jefke hem wakker maken voor school maar ze kreeg geen antwoord dus riep ze nog eens. “Jefke opstaan!” Roepte ze deze keer wel heel luid. Ze kreeg geen antwoord maar dacht wel dat ze hem best even kon laten doen. Na 5 minuten raakte ze haar geduld kwijt en loopt ze de trap op. “Jefke ?” Vraagt ze nog eens. Ze komt aan aan zijn kamer en doet met trillende handen de deur open. Opeens ziet ze het touw en het roerloze lichaam van haar zoon. “Aaaaaaaaaaaaaaaaaah neee dit kan niet waar zijn Jefke jij ook niet weg.” ( barst in tranen uit ) Ondertussen gaat ze kappot van het huilen en vind ze een Brief voor haar en de papa en zijn klas. Ze leest de brief die voor haar was door en hoorde het net alsof Jefke het tegen haar zei “ Hey moeder en vader, Ik wilde je niet kwetsen mam maar het doet pijn. Ik word al 3 jaar gepest en nog geen klein beetje. Daarom zakte ik af weet je door de pesters kreeg ik minder punten. Ik hoopte dat een nieuwe klas me goed zou doen en dat was eerst ook zo tot... tot... tot ik mijn vriend Pim helpte 3Pubers van mijn klas bespotten hem en deden allemaal dingen. Ik kon het gewoon niet aan zien weet je. Dus ik hielp hem. Maar toen begonnen ze tegen mij. Op school was de directeur er maar toen de school gedaan was duwde ze mij en Pim van de fiets gelukkig zagen Lexie en Loren het dus dat was welk beter . Maar ik ging kapot.” Jefke’s moeder slikte even en er viel een traan over haar wang toen ze het volgende las. “ Dus hangde ik me zelf op het is beter zo zo heeft niemand nog last van mij en niemand zal mij missen. Wil jij aub nog 1 ding voor mij doen mam ? Breng de brief naar school en bel naar lexie en zeg haar dit. Kzal jullie missen .” “Veel liefs Jefke” zegt zijn moeder zachtjes. “ Kzal je missen lieveling weet dat.” Zegt ze zachtjes en ze begon al wenend naar Lexie te bellen. Triiiiiiiiiing. “ Hallo?” zegt lexie. “Hallo spreek ik met Lexie ?” Vraagt de moeder. “Ja hoor maar met wie spreek ik ?” vroeg lexie zich af. “U spreekt met de moeder van Jefke.” “Is er iets met Jefke ?” vraagt Lexie bezorgt. “Euhm ... Euhm ... hij is .... hij is dood.” Opeens hoorde Lexie het gesnik heel duidelijk en ze was stil. Lexie wist even niet wat ze moest zeggen. “Oke danku voor het verwittigen ik leef met u mee en mijn zus ook.” Zegt Lexie nog verwarrend ook. “Danku echt waar het is nu een moeilijke ochtend voor me ik ga deze week niet kunnen slapen. Maar dat heb ik helemaal over voor mijn zoon hij blijft in mijn hart en Lexie danku hea. Als jij en je zus er niet waren was mijn zoon op een andere mannier misschien gestorven dank jullie dat jullie voor hem opkwammen.” “Dat deden wij graag voor onze vriend. Als u ons nodig heeft zegt u het maar en wij denken hetzelfde als u mevrouw.” Zegt lexie beleeft. “dankuwel tot de volgende.” Zegt zijn moeder. En ze haakt de hoorn in. Lexie viel op de bank en de tranen schoten uit haar ogen. “ Waarom Jefke ? Waarom doe je ons dit aan” Zegt ze zachtjes. Lore horde wat gestommel en een boenk dus ging ze vlug even kijken. Ze deed de deur open en zag haar zusje huilend op de zetel. “Wat is er Lexie ?” vraagt ze zachtjes. “Euhm .... kun je het bericht van Jefke nog herinneren ?” zegt Lexie of ze zich verschikkelijk schuldig voelt. “Dat van de hemel ?” Vraagt Lore verwarrend. “Ja dat, hij is .... hij is ... dood. “ En lexie schoot al weer in tranen uit. “Wat neen dat kun je niet menen dit is een grap toch ? stop ermee doe niet als Casper aub. Dit is niet grappig” Zegt Lore niet gelovend. Maar toch voelden ze haar tranen branden in haar ogen. “Dit is geen grap dat zou ik nooit doen, en zeker niet over Jefke.”zegt Lexie. Ook nu barst Lore in tranen uit. Uren zitten ze in elkaars armen te huilen. “Weet Pim het al ?” Snikt Lore. “Goh ik zou het eerlijk gezecht echt niet weten maar ben er even echt niet met mijn gedachten bij.” Zegt Lexie verwarrend. “ik ook niet zusje ik ook niet.”
