“Waarom moet Pim nu ook al weg ?” Snotterd Lore. “ ’t Is allemaal de schuld van Frank, Loes en Luna.” Reageerde Lexie kwaad. “ Als die er niet waren hea was dit allemaal nooit gebeurt en dan was het nog leuk. Maar het is niet zo.” Vertelde lexie. “Ik vind dat ze moetten lachen met de juiste dingen!” Zei Casper. “ JA zoals u zeker?” Grapte Jenthe. Lore keek kwaad omhoog en Yenthe wist meteen dat hij iets verkeerd heeft gezegt.” Maar neen dit is niet grappig.” Zei hij snel. “ Ja yenthe ik ben grappiger dan die 3 onmensen. Ze zijn echt zo laf. Lager dan hun kan echt niemand vallen.” Vertelde Casper. Lore kon er maar niet aan wennen en bleef door draven over ‘de pesters’. “Waarom bestaan er toch zo’n mensen ? weten jullie dat?” vroeg ze aan haar vrienden. Yenthe gaf haar een antwoord op haar vraag. “ Zo’n mensen bestaan alleen als ze weinig aandacht krijgen. Door pesters word het leven gewoon weg slecht. Maar je kunt er jammer genoeg niets aan doen .“ Het groepje weet echt niet wat ze moeten doen. Plots gaat de bel en iedereen moet naar hun lokaal. Het eerste wat Lore vroeg aan haar leerkracht is of hij wat wist van Pim. De leraar wist hier geen antwoord op. Hij wist alleen dat Pim weg was meer niet. Lore voelden zich supper ongemakkelijk bij dit antwoord ze moest weten waar Pim was, maar zijn nummer was afgesloten. Ondertussen fluisterder Loes iets in Luna’s oor. Lore zag dit maar ze hoorden niet wat er gezegt werd. Lore wist dat zij er iets mee te makken hadden en ze ging er achter komen ook. De les ging verder en Lore was stil aan het snikken.
