THAT ATTITUDE PRINCESS

[14]

CHAPTER FOURTEEN

He used his power teleportation and brought me here at Rooftop.

Pagkaalis namin sa Cafeteria, Primo burst out his laugh.

Siraulo ba 'to? Late reaction lang.. nakahawak pa siya sa tiyan niya habang tumatawa.

"Baliw ka ba? Why are you laughing?" Nakataas ang kilay kong tanong.

Imbis na sumagot, mas lalo siyang tumawa.. para siyang baliw, tumatawa mag isa. should I bring him to the mental hospital? But wait, meron ba nun dito? Tch.

"You're such a savage queen, ang galing mong mambara.. 'yung mukha niya ang epic!" He said and laughed again.

Is that a compliment? Nakatingin lang ako sakanya habang nakataas ang kilay. he looks so handsome, kitang kita ang maputi niyang ngipin dahil sa pagtawa niya.. but still, I don't like him?

Is that a question? No, hindi ko talaga siya gusto..

"Kung dinala mo 'ko dito para ipakita 'yang kabaliwan mo. I'm telling you, I am not interested." Mataray kong sabi.

Napailing nalang siya. "Attitude talaga."

"Ano naman?"

"Proud ka?"

Kumunot ang noo ko. "Proud? For having an attitude?"

He nod. "Oo."

"Well, yes." Dapat ko bang ikahiya 'yun? Lahat naman tayo may attitude, iba nga lang 'yung sa'kin.

Tumawa naman siya. "Halata naman, sobrang attitude mo nga e.. galing mo din mambara."

I rolled my eyes. "I don't need your opinion."

"Tch. Paano ka magkakaroon ng mga kaibigan niyan?" Do I even need that? kaya ko naman mag isa.

"Aanhin ko naman ang maraming plastic? I-recycle? Duh." Mataray kong sagot. 'di ako taga-kolekta ng basura.

Natawa siya at napailing. "Kakaiba ka din e."

Tch. kasi 'di naman ako si Zeirah.

Imbis na sumagot, umupo ako.

"Baka mahulog ka dyan." Sabi niya at tumingin sa baba.

"Hindi mo 'ko sasaluhin?" Kunyaring seryosong tanong ko, natigilan naman siya.

"Huh?" Tanong niya at umiwas ng tingin.

"Hahayaan mo lang ba ako mahulog? 'di mo ko sasaluhin?" I said, tryin' to stop myself from smirking.

Mas lalo siyang umiwas ng tingin. "Huh?" Puzzled niyang tanong.

"Huh?" Gaya ko sakanya.

"I have a fear of h-heights."

Napatango tango ako. "So, hahayaan mo talaga akong mahulog?"

"Ano bang sinasabi mo?" nakaka-enjoy naman 'tong asarin.

Tumaas ang kilay ko. "Tagalog na 'yun, 'di mo pa rin maintindihan?"

"Kala mo sa'kin slow? Naiintindihan ko no! Bakit kasi bigla kang nagtatanong ng ganyan.." Pft, nahihiya ba 'to o naiilang? I think both.

"It's just a simple question, you're just overthinking."