CHAPTER FIFTEEN
"Ohmy! Zeirah!"
Napamulat ako nang biglang nakarinig ng sigaw, it sounds like Niña.. mabilis akong napabangon at tumakbo palabas ng kwarto ko. Sa lakas ng sigaw niya, pati ata katawang lupa ko nagising.
Nang makababa ako, nakita ko siyang nakatayo sa may pinto at nakatakip pa ng bibig, parang gulat na gulat. Napasobra ata ako sa tulog, did something
happen?
"Why? What happened? Why are you shouting?!" Sunod sunod kong tanong.
Nanlaki ang mga matang napatingin siya sakin. Mabilis naman akong lumapit sakanya at hinawakan siya sa balikat.
"Are you okay? Are you hurt? D-mn! Why aren't you talking?!" puno nang kaba ang dibdib ko, 'di pa talaga siya nagsasalita.
"Z-Zeirah, I'm okay, hehe." Awkward siyang ngumiti.
Kunot noong tinignan ko siya. "Then, why did you shout?"
Imbes sumagot, hinila niya ako sa may pinto.
"Look! Ang daming flowers!" Tili niya at tinuro ang mga nakalagay na flowers sa sahig.
I glared at her. "Sumigaw ka.. dahil lang dito?" Sabay turo sa flowers.
She nodded, napapikit ako ng mariin at napahilamos sa mukha.
D-mn! I'm worried for nothing.
Awkward siyang ngumiti sakin, kumuha ng isang bouquet at inabot sa'kin.
Masama pa rin ang mukha kong tinignan 'yun. "I was asking why did you shout and not to give me those ugly flowers."
Napakamot naman siya ng noo. "Did I shout too much? Hehe."
"You almost broke my eardrums, Niña."
Nag peace sign siya. "Sorry, I was just tryin' to call you. Did i wake you up?"
I rolled my eyes. "Hindi ba 'yun naman ang purpose nun? To wake me up?"
"Sorry, I didn't mean to.." Nakanguso niyang sabi.
"Don't shout like that again." Mariin kong sabi.
Tumango siya habang nakatungo, bumuntong hininga ako. Did I scare her? Nag aalala lang naman ako e.
I didn't expect na magkakaroon ako ng kaibigan dito, parang nung Safira pa ako. I also have a friend there.. kahit ano kasing iwas ko, mapilit 'yun e hanggang sa nasanay na ako.
"Ohmy! Concerned ka sa'kin no?" Biglang sigaw niya, may kasama pang tili.
Napahawak tuloy ako sa tenga ko. "Ano ba, bakit ka sumasigaw?"
Nginitian niya ako ng malaki. "Yiee, concerned ka sa'kin, Zei? Best friend mo talaga ako no.."
Napatitig ako sakanya.
'Yiee, concerned ka sa'kin, Saf? Best friend mo talaga ako no..' that was exactly what my best friend said before I reincarnated.
I felt like my tears would fall, the next thing I knew I already hugged her.
"Eh? Z-zei.. what's wrong?" Niña asked, 'di ko siya pinansin.
'Di ko man aminin sa sarili ko, miss ko na siya. Kamusta na kaya siya? Parehong pareho sila ng ugali ni Niña.
Mabilis kong pinunasan ang luha at humiwalay kay Niña ng yakap. D-mn! Nadala na naman ako ng emosyon ko.
BINABASA MO ANG
THAT ATTITUDE PRINCESS
FanfictionAn attitude probinsyana girl, who live in her own for almost half of her life. What happened if she become a princess? Oh scratch that --A Soft princess to be exact. She has an attitude, she talks like a guy, has a short temper and most of all she...
