[21]

1.7K 102 21
                                        

CHAPTER TWENTY ONE

"Zeirah, you cheated on me." Madilim ang mukha niyang nakatitig sa'kin.

Cheated? Anong sinasabi neto? This j-rk! 'pagkatapos niya akong iwan sa ere saka biglang susulpot. Ngayon, ako pa ang cheater.

Tumaas ang kilay ko. "You're not even my boyfriend."

Hindi ito sumagot, bagkus ay nilipat ang matalim na tingin kay Carter na hindi man lang siya nilingon.

"I won't let you dance with my girl." Primo said and glared at Carter.

He's also wearing a simple black suit, same as Carter.

Hindi ito sumagot, nakatingin lang siya sa'kin saka 'yun bumaba sa kamay namin na magkahawak ni Primo. Nawala ang kaninang ngiti sa mukha niya, he became emotionlees.

Inalis ko ang kamay ko at walang salitang tinalikuran sila. I hate being centered of attention, lagi na lang sila gumagawa ng eksena.

I let out a heavy sigh, I'm here at the garden.. looking at the breathtaking sky. Wala na akong pakialam kahit sobrang lamig.

I can feel primo's presence, so l ready myself.

"Ouch! Para san 'yun?!" Gulat siyang tumingin sa'kin habang hawak ang pisngi na sinuntok ko.

Yeah, I punched him. 'Di naman 'yun malakas, pampaalis lang ng sama ng loob.. kaso 'di man lang gumaan ang pakiramdam ko. So, I punched him again. this time, mas malakas.

Primo looks confused but frustrated. "What the heck! Para san na naman 'yun?!"

Hindi muna ako nagsalita, pilit na pinapakalma ang sarili. baka mabugbog ko 'to e.

"Why are you here?" Kalma kong tanong.

"I'm here for you." sabi nito habang pinupunasan ang labi niyang may konting dugo.

Serves him right, kulang pa 'yan.. pwede naman kasi siyang magsabi kung may importante siyang pinuntahan kaso wala talaga, 'di man lang nagpakita nang ilang araw. 

"For me? The last time I checked, wala namang tayo.. except you, being my mate." I emotionless said.

Hindi siya nakasagot. So, I continued.

"And the punched? For you to remember those nonsense words you said to me."

His face softened, he knows how I hate being left alone without giving any valid reason. Sa lahat ng tao, siya lang ang pinagsabihan ko nun but he seems like he doesn't give a d-mn.

"Zei.."

Humakbang siya papalapit sa 'kin but I show him my right hand, making him stop.

"Did you even take my words seriously, primo? O wala talaga akong halaga sa'yo?" Feeling ko ramdam niya ang hinanakit ko.

Mabilis siyang umiling. "Of course not! You're important to me because--"

"I'm your mate? Tch, we're not even connected anymore. Stop fooling around."

Simula nung ininom niya ang gamot kuno na binigay ni Carille, nawala na ang connection namin. Kaya kung ano man ang nararamdaman niya, 'di ko na rin maramdaman.

"It's not like that, Zeirah. Kinailangan ko lang talagang umalis kasi--"

"Without saying anything?"

"N-no, Ze--"

"I'm not saying this kasi gusto ko na sa'kin lang ang atensyon mo, you're free to do anything you want, 'di ako clingy, 'di rin ako uhaw sa atensyon.. but was it really hard for you to spend just a minute to say something?" Mahaba kong sabi, I can feel my tears starting to fall.

THAT ATTITUDE PRINCESSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon