Diriliş

Başlangıç

2006 Anastasia 6 Yaşında
3.şahıs anlatımı:

Gelen seslerle onlara verilen odalarında oturan kızlar irkildi, odalarının kapıları daha çok bir hücre kapısını andırıyordu. Bütün kapılar tek tek açılmaya başlamıştı genç kızlar oldukça şaşkındı daha yemek saati bile gelmemişti. Fazla üstünde durmayarak hepsi hızlıca ilerlemeye başladılar, olabildiğince hızlı olmaya çalışıyorlardı en sonda kalanlara neler yaptıklarını görmüşlerdi burada herşeyin bir saati vardı ve dakik olmaları gerekiyordu.

Burası hayatta kalmak için yarıştıkları bir oyun alanı gibiydi. Kuralları ise oldukça basitti , sona kalan ölürdü, duelloyu kaybeden ölürdü, derslere girmeyen ölürdü, eğitimlerden geçemeyen ölürdü, kaçmaya çalışan ölürdü...

Simsiyah giyinmiş ellerinde silahları olan gardiyanlar onlara hızlı hareket etmelerini için bağırıp çekiştirmiş ve alt kata doğru yönlendirmişti. Kızlar anlamıştı bir terslik olduğunu, alt kata asla inmemekte kurallardan biriydi. Coğu olacaklardan ölesiye korkuyordu, arkadan gelen silah sesleriyle dahada hızlandı kızlar.

Alt katta vardıklarında buranın bir garaj olduğunu fark ettiler hafif yanan sarı loş ışık gardiyanlar pek belli olmayan kan sıçramış kıyafetlerini öne çıkarıyordu, bu çoğu kişide kusma isteği yaratırdı belki ama alışmıştı kızlar artık bu tür şeylere. Gardiyanlar gibi kıyafetleri olan ancak kafasında siyah bir kask takan adam ağır adımlarla önlerine yürümeye başladı,"birazdan yeniler transfer edilecek bir sorun çıksın istemiyorum. istediğiniz birer çocuğu seçin sizinle birlikte kalacaklar  bazı eğitimlerine siz gireceksiniz ve sizin sorumluluğunuzda olacaklar. Anlaşıldı mı?"  kızlar sadece başlarını sallamakla yetindiler.

30 saniye geçmeden garajın kapısı açılmaya başladı, içeriye kocaman 3 tane plakasız otobüs girdi. Araçların kapakları sırayla açılmaya başladı üstü başı kir içerisinde olan ve ağlayan kızlar görüş açılarına girdi. Çoğu onlara acıyarak baktı, ortalık kısa sürede kaos ortamına dönmüştü. Gardiyanlar çocukları hizada tutmaya çalışıyordu pek işe yaradığı söylenemezdi, yerdeki bazı çocuk cesetleri ise bunu kanıtlar nitelikteydi.O kargaşanın arasında birden o göründü kıyafetlerinde bazı kısımlarında ufak yırtıklar olan saçları dağılmış mavi gözleri ağlamaktan hafif şişmiş ama ne olursa olsun dik duruşuyla gardiyanlardan birini bir avcı edasıyla izleyen kız.

Kızın ona baktığını fark eden gardiyan kıza doğru hamle yapacağı sırada arkasına geçen ve diz kapağının arkasına tekme atan kızla afallayıp yere düşerken kız bunu fırsat bilip adamın elindeki  silahı alıp yere fırlatmıştı. Bunu gören Emma ise sırıtıp kıza doğru ilerlemeye başladı küçük kızın cesaretine hayran kalmıştı. 

Yere düşen gardiyan ise kısa bir duraksamanın ardından sinirli bir şekilde yerdeki silahı alıp oturduğu yerden kıza doğru nişan aldı "küçük kaltak" bir kız çocuğunun onu yere sermesine sinirlenmişti, tetiğe basacağı sırada Emma kızı kolundan tutup kendi arkasına çekti, adam öfkeyle kafasını yukarı kaldırdı. Karşısında Emmayı gören adam bir an afallasada tekrar öfkeli haline dönüp "çekil şurdan seninle uğraşamam" sert sesiyle konuşdu. Emma ise umursamayarak "benim sorumluluğumda olan birini vuramazsın" diyip arkasında korktuğu için ayaklarına sarılan küçük kıza baktı ve devam etti "ben onu seçtim."