BÖLÜM-2

79 2 0
                                    

Üniversite ikinci sınıfa giderken okul etkinliği olarak  konserlerde görevli oluyorduk.Birgün yine bir etkinlik zamanı DUMAN grubunun geliceğini gördüm.Tabii Yağmur durur mu? Hiç taviz vermeden gittim ve listenin ilk sırasına kocaman harflerle YAĞMUR ÖZDEMİR yazdırdım.Ve işte geri sayım başlamıştı.Son 6 gün.5 gün.4-3-2-1 derken sonunda  beklenen büyük ân gelip çatmıştı...Ben arkada görevli olduğumu belirten yaka kartımı takarken dışarıdaki güvenlik:"Yağmur Hanım grubumuz geldi.Güvenlik kontrolünü yaptıktan sonra size emanet ediyorum"dedi.Sağol güvenlikçi kardeşim hiç bilmiyordum.!! Sanki bu işe yeni başlamışım gibi.AllahAllahh....Neyse kapıdan ilk beliren o samimi gülümsemesiyle Kaan oldu.Onu görür görmez en içten şekilde "hoşgeldiniz"dedim.Ondan çıkan söz:"Sağol canım hoşbulduk.İsim?"Tabii  ya ismimi ona da söylemeyi unutmuştum."Aa pardon unutmuşum.Ben Yağmur."
"Eee Yağmur n'aparsın? Kaç yaşındasın?" dedi samimi , sevecen gülümsemesiyle."Konservatuar okuyorum.Antalyalıyım.Ve koyu bi Dumanistim"dedim elimi rock işareti yaparken ve pembeleşen yanaklarımla gülerken.
"Ooo o zaman grup olarak şanslıyız bu sefer"dedi.O çok rahat bir şekilde gülümseyip, konuşup, gitarını kılıfından çıkartırken; ben ise sanki ömrümde ilk insan görmüş gibi heycanlıydım.Kaan'ı dikkatli şekilde incelerken kapıdan Batuhan ve Cengiz gözüktüler.Onlarada kendimi tanıttıktan sonra hepsi gayet rahat bir şekilde sohbet ederken Ari'yi bekliyorduk.Neyse ki o da çok geçmeden geldi ve artık 2000 kişinin önüne çıkmaya hazırlardı.Hemen gitarlarını alıp sahneye çıkarırken resmen bayılmamak için dua ediyordum.Oooo baya bi kalabalıktı.Abartmıyorum 2000 kişi değil de sanki 5000 kişi varmış gibi sesler çıkıyordu.Neyse bir kenara çekildikten sonra ışıklarla ilgilenen çocuğun yanına giderek ışıkları kapatmasını söyledim.Her zaman olduğu gibi bağırışlar yükselirken kendimi kulise atıverdim.Grup hazır oldukları için hiç beklemeden çıktılar ve ses katsayısı 9'a ulaştı.İlk şarkıları Yürek olmuştu...Ahh ne güzel....Kendimi ufak bi salladıktan sonra işimin dinlemek olmadığı sonucuna vardım ve hemen kulise geri döndüm.

PEMBE DUMANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin