PEMBE DUMAN

BÖLÜM-9

Mis gibi kahvelerimizi içerken keyiflice sohbet ediyorduk.Bir ara yanımda oturan Batuhan'ın telefonu çaldı.Bizim yanımızda çok rahat konuşamayacağını anlamış olmalı ki hızlı bir şekilde yanımızdan uzaklaştı.Ve giderken bana öyle bir bakış atmıştı ki kendimi sanki suçlu gibi hissetmiştim.Acaba bana neden öyle bakma gereği duydu ki?Aradan 5-10 dakika geçtikten sonra gayet ciddi bir tavırla yanımıza geldi.Kesin bir şey olmuştu.Hemde çok kötü bir şey..Yanıma oturduktan sonra sanki kendini suçlu hissediyormuş gibi etrafa bakınmaya başladı.En azından ben bakışlarında o sinyalleri alıyordum.Herkes susmuştu ve hepimiz meraklı bir şekilde Batuhan'ın ağzında çıkan kelimeyi bekliyorduk ki ilk kelimesini sonunda söyleyebildi:''Yağmurcum seninle özel bir şey konuşmak istiyorum.Benimle bi dışarıya gelirmisin?''Bir dakika ya!!!Burda neler olduğunu biri bana söyleyebilir mi acaba?Bizim aramızda hiç gizli saklı bir şey olmazdı ki.?Peki o zaman neden birlikte konuşmak yerine özel dedi?Merakıma yenik düşerek daha fazla dayanamayacağımı anladım:''Peki,tamam hadi terasa çıkalım.''dedim ve teras kapısına doğru yöneldim.Arkamdan onunda geldiğine emin olduktan sonra derin derin nefes aldım.

Ve dışarıya çıkmıştık.Çok sessizdi.Gözleri çok yoğun bakıyordu.Bu bakışlarının ardından kötü bir haber olduğunu anlar gibiydim.Çünkü bu bakışlar fırtına öncesi sessizlik bakışlarıydı....