PEMBE DUMAN

BÖLÜM-12

BATUHAN'DAN

Yola çıktığımızdan beri kimse tek kelime bile etmedi.Hepimiz sessiz bir şekilde Yağmur'un acısına ortak oluyoruz.Fakat aramızda tek kişi duygularını ifade ediyor.O da Yağmur.Gözlerinden ne kadar üzgün olduğunu ne kadar acı çektğini görebiliyorum.Havaalanına kadar hiç konuşmadan sessiz sedasız ağladı.Zaten ne diyebilirdi ki?

Canım benim.Yağmur'u çok seviyorum.Konsere çıktığımız zamanlar onu sanki kendi öz kardeşimmiş gibi görüyorum.Aramızdaki ağabey-kardeş ilişkisi çok sağlam.Ne kadar birbirimizi gıcık etsekte;Yağmur bana 'flörtöz Batuhan' dese de,ben Yağmur'a 'Bayan çok bilmiş'desemde resmen o beni abisi;bende onu kardeşim gibi görüp,seviyorum.

//////////////////////////////////////////////////

Yakın saatlerde Antalya uçağı olmadığı için Kaan ve ben Yağmur'dan habersiz özel uçak kiraladık.Zaten Yağmur böyle bir şey yaptığımızı görse hayatta izin vermezdi.Neyse ki çok geçmeden Yağmur,Ari ve Cengiz abi de geldiler.Artık yola çıkabilirdik.Ama Yağmur'u görünce birkez daha içim sızladı ve gözlerim istem dışı doldu.Ona baktım ve gözlerinin altı ağlamaktan morarmış,yürümeye hiç dermanı yok bir şekilde Ari'nin koluna girmiş,yavaşça yürüdüğünü gördüm.

Ahh be Yağmur'um.Ahh be kardeşim...

Ona her zaman destek olduğum gibi bu kötü gününde de destek olmam lazımdı.Onun üzülmesine dayanamıyorum.O üzüldüğü zamanlarda sanki içimden bir parça kopmuş gibi hissediyorum.Zira aynı duyguyu kendi kardeşlerim ve başka en yakınlarım üzüldüğü zamanlarda da hissediyorum.

Hatta sadece ben değil;Kaani,Ari ve Cengiz bile Yağmur gibi enerji bombası olan bu kızı,bu denli üzgün görmeye dayanamıyorlardı..