AMELIA POV
Napapansin ko na sa tuwing nag tatalo kami ay palagi nalang sumasagi sa isip ko na hindi talaga kami pwede dahil katulong nya lang ako at amo ko sya.Siguro ay dahil yon naman talaga ang totoo.
"Baby..."He softly said.
Para akong maiiyak na naman sa harap nya dahil sa paraan ng pagkaka sabi nya sakin non."Im sorry baby,i didn't mean to make you think like that.And you are not just my maid,because you are my wife."Ngumiti sya sakin at para naman akong tanga na napa ngiti na din sakanyang sinabi.Alam ko din na namumula na ang mukha ko dahil sa sobrang kilig.
"Baby,look at me."Sinunod ko ang sinabi nya ngunit hindi ko inaasahan na labi nya ang sasalubong sa akin.
Hindi naman matagal iyon kumbaga smack lang.Para akong nanghinayang ng hindi naging matagal iyon.
Nagulat ako ng mapa mura sya bigla.
"Fuck!"Nataranta ako bigla dahil pag tingin ko ulit sa kanya ay purong nag aalalang mukha nya ang sumalubong sa akin.
"Why?"I ask.
"Where did you get that scratch?"Parang may halong inis na tanong nya ngunit lamang pa rin ang pag aalala sa mukha nya.
Tinignan ko ang natamo kong sugat kanina habang nag liligpit ako sa likod bahay.Atsaka ko lang naalala na kailangan ko na nga palang hugasan ito dahil baka maimpeksyon.
"Ah,doon kanina sa likod ng mansyon habang nag liligpit ako."Naka yuko kong ani sa kanya.
"Then why didn't you wash that earlier?"Galit na ani nya atsaka ako hinila papunta ng kwarto nya.
Pagka pasok namin ay iniupo nya ako sa kama atsaka sya nag lakad papunta sa cr.
Pagka labas nya ay may hawak na syang first aid at palanggana.Lumapit sya sakin at naupo sa harap ko.
Kinuha nya ang kamay ko at isinawsaw nya palanggana habang bahagyang hinihimas ito.
Pagka tapos nyang linisan ang kamay ko ay nagulat ako ng itaas nya ang damit nya atsaka doon pinunas ang kamay ko.Naka nganga lamang ako habang naka tingin sa kanya dahil sa ginawa nya.
Napa tingin sya sakin ng maramdaman nyang naka tunganga ako sa kanya.Nginitian nya ako ngunit hindi ko sya nasuklian dahil sa pagka bigla pa din.
Hindi ko namalayan na tapos na pala nyang gamutin ang kamay ko.
Nakita ko syang lumabas galing cr,marahil ay dahil ibinalik nya ang first aid na ginamit nya sa pag gamot nya sakin.
"Are you tired?Do you want to rest?hmm?"Malambing na ani nya.
Para akong tanga na napangiti sa sinabi nya.Ewan ko ba pero palagi akong kinikilig kahit sa mga simpleng ani nya lamang o galaw.Baliw na ata ako!
"Hmm,punta muna ako ng kwarto ko para makapag pahinga na ako."sagot ko.
Tatayo na sana ako sa kama nya ng hilahin nya ang kamay ko at pigilan akong tumayo.Binigyan ko sya ng nagtatakhang tingin dahil sa ginawa nya.
"No,you can sleep here in my room.Also,i will ask manang and Carlos to move your things here in my room."Naka ngiti nyang ani gamit ang malambot nyang boses.
"Ano?Hindi naman kailangan atsaka bakit naman?Okay na ako doon sa kwarto na yon."Hindi ko napigilan ang mapasigaw ako dahil sa pagka gulat.
"Why are you shouting?Dont you like to move here in my room?Don't you want me beside you?"Parang paiyak nya ng ani sakin.Nataranta ako ng mamula na ang mga mata at ilong nya.
"No no no,it's not like that.Of coure gusto kita katabi pero kasi ano e...."hindi ko alam kung tama ba na ituloy ko pa ang sasabihin ko.
"What?Don't you want to cuddle with me?Please,baby.Payag kana!"Napa ngiti ako sa inasta nya kaya naman hindi ko na mapigilan ang kurutin ang magka bilang pisngi nya.
Tumango ako sa kanya kaya namam nag liwanag ang mukha nya at mukhang nanalo sa jackpot.
Tumalon-talon sya kaya hindi ko mapigilan ang mapatawa ng malakas.
"Thank you,baby!"Sobrang sayang ani nya at niyakap ako.
"Thank you din."Naka ngiti kong ani.
"Why?"
"Dahil tinanggap mo ako kahit na mahirap lang ako at hamak na katulong mo lang.Thank uou kasi hindi mo pinaramdam sakin na hindi ako mahalaga,bagkos ay pinaramdam mo sa akin na espesyal ako.Sobrang salamat talaga!C̄hạn rạk khuṇ."Madamdaming ani ko sa kanya at hindi ko na mapigilan ang mga luha kong bumagsak.
"Your welcome,baby.je t'aime."
Hinaplos haplos nito ang buhok ko at hindi ko namalayan na naka tulog na pala ako.
Nagising ako ng mga bandang alas dos ng madaling araw at nakita kong naka ayos na ako ng higa habang naka yakap sakin si Dylan.Hinaplos ko ang malambot na buhok nito.
Napangiti ako ng mapait atsaka hinayaan na magsi bagsakan ang mga luha ko na matagal ko ng pinipigilan sa loob ng limang buwan na pananatili ko rito.Hindi ko nga namalayan na ganon na katagal na pala ako nandito.
"C̄hạn rạk khuṇ cring«,Læa reā ca dị̂ xyū̀ d̂wy kạn."Umiyak ako ng umiyak habang hinahaplos ang buhok nya.
Nahihirapan ako sa sitwasyon namin,hindi ko na alam ang tamang gawin.
Tumahan na ako dahil baka magising pa si Dylan at hindi ko kayanin na sabihin nalang sa kanya ang totoo,natatakot ako!
Nagkaka mabutihan na kami kaya sana ay mag tuloy-tuloy ito.
"Good morning,baby!"Masiglang ani nya.
Napa ngiti ako sa at bahagyang natawa sa itsura nya ngunit mas nangibabaw ang pag hanga ko dahil kahit na gulo-gulo ang buhok at para syang tanga na sobrang lawak ng ngiti ay ang gwapo nya pa rin!
"Good morning din!"Ngumiti ako ng malaki sa harap at bahagya syang tinulak upang maka tayo ma ako dahil naka daghan sya sa tiyan ko.
Ngunit hindi sya nag patinag at bigla akong hinalikan sa pisngi at saka sumunod sa labi.Hindi naman matagal iyon pero sobra-sobra ang epekto sakin.
Tumayo na sya sa pagkaka daghan sa tiyan ko at inalalayan din akong tumayo.
Nang maka tayo ako ay nahigit ko ang hininga ko ng walang pasabi nya akong hinila palabas ng kwarto habang nagatata talon saka lamang sya nag dahan-dahan ng nasa hagdan na kami.
Hindi nya pa din binibitawan ang kamay ko kaya doon lang ako naka tingin.Hindi ko nga namalayan na nasa dining na pala kami at nakita ko si manang na naka ngiti sa amin kaya nag madali akong bitawan ang kamay nya ngunit hindi ako nag tagumpay dahil mas hinigpitan nya pa ang pagkaka hawak doon.
