Wat ik altijd heb gewild.

Deel 2

Ik stap mijn auto in terwijl ik nog een broodje naar achter probeer te werken. Het is December. In het donker naar buiten en in het donker weer naar huis. Ik wachtte even tot de auto een beetje was opgewarmd en belde Aamani. 'Heey meid, hoe ga je naar werk vandaag?' 'Ik zit al in mijn persoonlijke taxi' lachtte ze. meskin die mounir haha. 'Ik vind het bijna zielig voor hem' lachtte ik mee. 'safi ik zie je zo'

Aangekomen op werk groette ik mijn collega's en ging mijn kantoor in. ik startte alles op en keek in mij Agenda. Ik heb een nieuwe Client. Ze is doorverwezen naar mij vanuit de huisarts. Ze heeft veel psychische klachten waarmee ze naar de huisarts ging. vandaar dat ze nu naar mij komt. Ik las een beetje wat hij erbij heeft getypt maar zal zo zien wat ik zal treffen. 

'Mevrouw Elhamdi?' riep ik in de wachtkamer. Een vrouw rond de 50 stond op en kwam mijn kant op lopen. 'goeiemorgen' zei ik vriendelijk. Ze knikte en liep achter me aan. 

'Dus waarvoor ben je hier mevrouw.' begon ik na dat we ons plekje hadden gevonden en konden beginnen. Het was een intake gesprek die meestal 1 uur duurt. Ze begon te vertellen over haar problemen met haar man en Zoon. Haar man is vaak in het buitenland van wege 'werk' en haar zoon gaat vaak met hem mee. Het was een beetje gebrekkig nederlands maar ik vind het niet erg. Ik knikte terwijl ik probeerde te noteren wat ze zei. Het was even stil. 'Ben je Marokkaans?' vroeg ze. Ik keek op van mijn blaadje. Ik knikte en lachtte. Ze gaf me een vertrouwelijke glimlach. Het leek alsof ze wat losser kwam en begon weer te vertellen. 'Dat 'werk' vind ik maar helemaal niks.' zuchtte ze. Maarja het is iets wat ze al zo lang doen in de familie en 30 jaar geleden had ik geen keus of ik nu wilde trouwen of niet. Ik moest van mijn vader. vertelde ze. Ik knikte. Hij is verder heel goed voor me en mijn gezin maar de druppel was toen mijn zoon mee ging in het werk. Hij wilt maar niet luisteren naar mij. Hierdoor heb ik echt veel stress en klachten.' zei ze. ik knikte meelevend. Heb je het hier ooit over gehad met iemand? Ze schudde haar hoofd. 'Heeft u nog andere kinderen?' 'ja een dochter maar die is inmiddels getrouwd. Ze weet ook wel hoe het hier thuis aan toe gaat en waar het geld vandaan komt. Daarom is ze ook vrij vroeg getrouwd.' vertelde ze. We hebben nog wat verdere dingetjes besproken en hebben besloten om elkaar wekelijks te spreken. Ze komt dan hier naar de praktijk. ze stemde er in mee en bedankte me. 

Na weer een lange dag werk sloot ik af en liep nog even langs het kantoor van Aamani. Ik zag dat ze ook aan het afronden was. 'Hewa hoe was je dag?' vroeg ze toen ze me zag staan bij de deur. 'Ja wel goed, en bij jou?' ze knikte. 'Hoe ga je naar huis?' 'Moet Mounir nog bellen' zei ze. 'Laat hem meskin even, Ik breng je wel' ze knikte en we liepen samen de deur uit. 'Wanneer is je auto klaar?' 'Morgen als het goed is. Die tering monteur doet er een jaar over' We moesten lachen en ik reed richting haar huis. Bijna aangekomen werd ik gebeld via mijn werktelefoon. Een onbekend nummer. 'Maat ik ben klaar met werken' huilde ik bijna. Aamani begon te lachen. Toch nam ik op. 'Met Safiya, psychologenpraktijk Herelrijk'. Het was even stil aan de overkant. Ik keek Aamani aan. 'Hallo?' zei ik weer. 'Mijn moeder niet meer lastig vallen met jou domme oplossingen en ga andere mensen verzieken met jou werk.' kwam er bot uit. Aamani keek me weer aan. 'Wie is di..' Voordat ik mijn zin kon afmaken was de lijn al verbroken. 'Wie de tering was dat nu weer' riep Aamani meteen. 'Wollah geen idee.' ik was even aan het nadenken. 'Mijn moeder?' herhaalde ik in mezelf. Ik heb meerdere vrouwen met lastige kinderen die bij mij komen. Dit kan iedereen zijn. Ik liet het maar voor wat het was. 'Ik zie je morgen lieverd.' Zei Aamani voordat ze uitstapte. 'isgoed mop, tot morgen' Ik wachtte even voordat ze naar binnen liep en reed toen weg. Thuis aangekomen at ik weer wat mijn moeder overliet en verliep mijn avond verder zoals gewoonlijk.. 

--

De week liep zoals altijd prima. Vandaag was het vrijdag. 'Bijna weekend' motiveerde ik mezelf. Aangekomen op werk opende ik weer mijn agenda en zag dat ik vandaag een afspraak had met mw. El hamdi. Ik liep naar de wachtkamer en tot mijn verbazing zag ik haar niet zitten. ik keek even op de klok. Het is wel precies tijd. vooral na haar entousiasme van vorige week had ik wel verwacht dat ze zou komen. Ik zocht haar nummer op in het systeem en besloot haar te bellen. 'Hallo' hoorde ik aan de andere kant van de lijn. Het was een mannenstem. 'goedemorgen, met wie spreek ik?' vroeg ik beleefd aangezien dit geen mw Elhamdi was. 'Jij belt mij toch? hoezo vraag je met wie je spreekt' 'Ik ben opzoek naar mw Elhamdi.' 'Is dit weer die psycholoog?!' riep hij. 'Ik verwachtte mw vandaag op het spreekuur maar ze was er niet dus bel even om te vragen.' bleef ik beleefd. beroepshouding he.. 'Ze komt niet meer, schrap haar maar uit jou agenda.' zei hij. 'Ik wil toch graag mw zelf aan de telefoon' bleef ik doorgaan. ja kom op. Ze kan toch ook zelf praten. 'Wie belt mij' hoor ik op de achtergrond. Het was Mw Elhamdi. Ik herken haar stem. 'Niemand eh yema' hoor ik hem zeggen. 'Mevrouw elhamdi!' probeerde ik alsnog te roepen zodat ze me hoorde. Hij hing zonder pardon op en ik keek verbaasd naar mijn werktelefoon. Misschien is het wel deze flikker die me gister belde. Ik heb even niet goed gelet op de stem. Ik keek naar het adres van haar en zag dat ze hier niet ver vandaan woont. Zal ik langs gaan? of is dat raar. Nee , wat ik raar vind is dit gesprek wat ik zojuist heb gevoerd. Ik zal haar straks gewoon nog een keer proberen te bellen. Ik ging verder met mijn werk en zo kwam er een eind aan de dag. Ik keek even naar de klok en besloot toch nog een keer naar haar nummer te bellen. 'Hallo?' hoorde ik na een paar keer over gaan. Dit keer wel een vrouwenstem. 'Salaam mw Elhamdi, alles goed?' 'Hamdulilah, wie is dit?' 'Safiya, Psycholoog' antwoordde ik. Er viel even een stilte. 'Wacht heel even' ik hoorde wat gerommel aan de telefoon. 'Ja ik ben er weer' 'Ik had u verwacht op de praktijk vandaag' zei ik rustig. 'Ik weet het maar ik mocht niet gaan van mijn zoon meid.. Hij is sinds gister terug en toen ik zei dat ik naar een psycholoog ging werd hij boos.' Zei ze. Ik kon niet geloven wat ik hoorde. Wat is dit nou weer voor een bitchboy. Hij laat zijn moeder niet eens professionele hulp krijgen voor de klachten die hij bezorgd. 'Ik vind het niet kunnen mw.. Ik wil u toch wel spreken. Kunt u niet wat verzinnen voor de afspraken met mij?' 'UHm, ja ik kan wel zeggen dat ik boodschappen ga doen?' 'Top!' Ik opende mijn agenda en zag dat het zo goed als vol stond voor maandag. Toch heb ik een beetje plek vrij gemaakt. Ik gaf hij het tijdstip door en heb een afspraak vastgezet. 

Wat een flikkertje, Bahbah. Komt hij hier dingen verbieden. Echt een klein kind. Ze komt of hij nou wil of niet. Al moet ik langs huisbezoek komen. Normaal gesproken zou ik dit al hebben gemeld en misschien zelfs al actie ondernemen. Maar ik weet hoe het gaat met Marokkanen. Ik wil niet dat mw nog meer gezeik krijgt aan huis. Ik probeer het voor nu maar gewoon zo...

word vervolgd..