Wat ik altijd heb gewild.

Deel 3

'Heeft iedereen het begrepen?' Vroeg de Miranda, mijn manager. Ik keek naast me en zag Aamani bijna inslaap vallen. ik tikte haar aan met mijn voet en ze schrok weer rechtop. Iedereen knikte en stonden op. We hadden een vergadering van 2 uur lang. We stonden op en sloten af. Zullen we gaan eten ergens buiten. Mijn moeder heeft wahed stamppot gemaakt, ik krijg dat niet door mijn keel' Zei Aamani. Ik knikte en we liepen richting mijn auto. 'Waar gaan we heen?' ze tikte een adres is en ik volgde de navigatie. We stonden voor een stoplicht en keek naar de auto langs me. Wat een dikke bak. Ik zag een vrouw met hoofddoek zitten en uit nieuwsgierigheid boog ik een beetje naar voor om te kijken wie er langs zat. ik schrok omdat ik het gezicht van Mw Elhamdi nu duidelijker zag. Naast haar zat een jongen. Niet perse een lelijke jongen moet ik eerlijk zeggen. ' Wat zit je heel jou nek te breken' Zei Aamani. Ik moest lachen. Zit een client naast ons in de auto. Ze boog ook naar voren. 'Die lekkerding?' 'Nee jonge, die vrouw ernaast' Het stoplicht sprong op groen en hij scheurde weg. Zou dat haar zoon zijn met de rare bedreigingen? Ik hoop het niet want dat zou echt zonde zijn van zijn knappe gezicht. Ik had eigenlijk een afspraak vandaag met haar maar ze kon niet komen omdat haar zoon haar zou meenemen naar belgie. Ik denk wel dat hij het dan is toch? ik liet het maar voorbij gaan en besloot gewoon een leuke avond te hebben met Aamani. 

--de volgende dag--

Ik kom net aan op de praktijk en word gebeld. 'Goeiemorgen met Safiya, psychologenpraktijk Herelrijk' 'Hallo Safiya, met hafsa, Mw Elhamdi. Ik kan niet komen vandaag' ik zuchtte een beetje. 'Waarom niet?' 'Ik ben gister gevallen van de trap, ik kan heel moeilijk lopen.' 'oh echt, allah i shafik. Wil je anders dat ik op huisbezoek kom ipv dat je hier heen komt?' 'uhh..' Ik merkte dat ze een beetje twijfelde. 'Is hij thuis?' 'Nee hij is weg, hij zou later vanavond pas thuis komen.' 'Vind je het goed dat ik dan kom?' 'na een beetje twijfel stemde ze in. Mijn agenda zette ik voor de helft even stil en pakte mijn spullen. Ik liet mijn collega's weten dat ik naar een huisbezoek ging, Aamani had een dag vrij vandaag dus liep ik niet langs haar kantoor en sloot de deur. 

Aangekomen voor de deur parkeerde ik een stukje verderop en belde aan. Ze maakte de deur open en groette me. eenmaal binnen namen we plaats en gaf ze me een kopje thee. Ze loopt inderdaad wat moeilijker 'Hoe gaat het met je' vroeg ik rustig terwijl ik een slokje nam. 'Alhamdulilah' knikte ze. 'Hoe heet je zoon...' 'Walid' zei ze. 'Heeft hij dit gedaan?' 'Nee nee gek, hij doet mij niks, behalve dat werk van hem en zijn buien af en toe is hij heel lief.' 'Waarom wil walid niet dat je bij mij komt?' 'Hij weet dat ik er mee zit maar blijft me zeggen dat ik me er niet druk om moet maken en ik tegen niemand moet praten hier over, anders kan het gevaarlijk worden..' ''hmm ik...' ik stopte even met mijn zin om mw Elhamdi's geschrokken gezicht' ik draaide me om en zag een lange jongeman staan. maar echt lang ik denk dat hij wel 1.90 is. Zijn haar was strak naar achter en had een normale outfit aan. Of ja normaal? ik zie alleen maar merk. Hij had een AlbertHeijn zak vast en was aan het kauwen op een broodje. 'Salam mama, wie is dit' zei hij terwijl hij me scande van top tot teen. Ze was even sprakeloos. Hij keek op tafel en zag mijn notitieboek met koeienletters Psychologenpraktijk Herelrijk. Hij keek op en keek me aan. 'Ben je nou weer bezig mama' zei hij boos. nee nee nee. ik vind dit echt zielig voor haar. 'Luister, ik doe niks verkeerds met haar en praat haar ook niks voor. Enige wat ze doet is haar klachten behandelen. En ohwja jou bedreigen bevallen mij ook niet, je moet blij zijn dat ik je niet heb aangeklaagd.' Zei ik ook geïrriteerd. Ja hallo, ze kan zelf wel beslissen wat ze wil toch?

Mw El hamdi keek me smekend aan. 'Toontje lager' zei hij tegen me. Ik bleef hem strak aankijken. 'Er is niks aan de hand. We hebben alleen even gepraat.' zei mw. Hij zuchtte het uit. 'Oke, wil je nou gaan' zei hij kalm. Ik keek mw aan. 'Zal ik gaan?' vroeg ik rustig. ze knikte. Ik liep langs hem en vertrok weer. Eenmaal in de auto dacht ik over wat zojuist is gebeurd. Meskina ik vind het oprecht zielig voor haar. Ik reed terug naar de praktijk waar de volgende cliënt al stond te wachten...

perspectief Walid:

Ik was onderweg naar een goeie vriend van mij Nouri. Hij had me nodig voor iets, geen idee wat. Hij zei alleen dat ie me heel de dag nodig heeft. Ik heb mijn moeder thuis gelaten. Ik hou van mijn moeder, begrijp me niet verkeerd. Maar ze moet zich gewoon niet bemoeien met sommige dingen die nu even niet anders kunnen. Ik werd gebeld. Nouri. 

'yo' 'hewa, ben je al weg?' 'Ja ben net onderweg' 'Hawa heeft wat dingetjes nodig man, kan je niet eve langs appie. Ik kan nu echt niet weg door deze klus.' 'Stuur maar door wat je nodig hebt' 'Saff ik zie je zo maat' 

Hawa is de vrouw van Nouri. Ik  hing op en reed terug naar de dichtsbijzijnde appie. Aangezien ik toch weer dicht bij huis was haalde ik ook wat spullen voor mijn moeder. Ik had ijsklontjes in de tas. Ik gooi eerst wel deze tas thuis af voordat ze gaan smelten. Ik maakte de deur open en zag schoenen bij de deur die ik niet herkende. Ik deed heel rustig de deur weer dicht en maakte amper geluid. Ik liep de woonkamer in en zag mijn moeder zitten met een meisje. Eerste instantie dacht ik dat het yasmin mijn zusje was. Tot dat ze omdraaide. Een knappe meid keek me aan. Geen idee wie dit was. Totdat ik het boekje zag op de tafel. Ik trok meteen een vies gezicht. Dus ik waarschuw haar al via de telefoon dat ze moet oprotten, durft zij nog naar mijn huis te komen. Hoe oud is deze meid uberhaupt dat ze psycholoog is. Zijn dat niet meestal van die oudjes. En aan haar uiterlijk te zien was het niet een typisch Nederlands meisje. En die grote bek van haar. Nadat ik haar heb weggestuurd ging ik zitten naast mijn moeder. 'Mama waarom luister je niet' Ik zag dat ze er bijna van moest huilen. 'Ze is echt lief Walid ino, Ze helpt mij echt als ik met haar praat. Jullie zijn nooit thuis, ik ben maar alleen..' Door dat ze dit zij voelde ik me wel schuldig. Ik had geen tijd om dit nu goed uit te praten. 'Hoe heet ze?' ze keek me vragend aan. 'Die psycholoog' antwoorde ik. 'Niks doen alstjeblief Walid' 'Ik ga niks doen wollah, ik wil gewoon weten wie het is.' 'Safiya heet ze, Safiya uhmm.. Haar achternaam wasineg 'weet ik niet. Ik knikte. Ik heb al genoeg aan een naam. 'Safi mama ik moet weer weg' Ik stond op en reed weer naar Nouri. Ondertussen belde ik Fadil, ook een vriend van mij, waar je ook echt geen ruzie mee wil. Want hij knalt je gwn neer.   'Heeewa Walid, alles goed' 'Hamdulilah met jou broer' 'Hamdulilah gaat zn gangetje' 'Ewa mlih, broeder ik had een vraagje' 'Zeg het is' 'Kan je iemand natrekken voor mij' 'Je kent me toch maat, wie is het.' 'Een of andere Safiya, ze is psycholoog. Werkt hier gewoon in de stad. Die werkplek heet Herkel nog wat' 'Komt goed, ga ik meteen doen, EH BOIZAN LAAT LIGGEN!' schreeuwde hij waardoor ik half doof werd. 'Broeder ik spreek ik als ik meer weet, ka dit kind laat alles vallen' zei hij gestresst. 'Hahaha is goed ciao' Ik hing op en reed met snelheid door naar Nouri. Met nogsteeds die psycholoog aan mijn hoofd...

Word vervolgd.