Wat ik altijd heb gewild.

Het Begin

Ik sloot de laatste deur en zette het alarm er op. Ik keek op mijn horloge. pff 17:30. ' Eindelijk klaar met werken' zei ik tegen mijn collega Aamani. 'Echt he, ik kan geen cliënt meer aanhoren.' We werken bij een psychologenpraktijk. Ik werk hier nu een paar maanden sinds ik ben afgestudeerd en heb het er tot nu toe erg naar me zin. 'Ga je naar huis?' haalde ze me uit mijn gedachte. 'Ja, even wat boodschappen halen, jij?' 'Ja mounir flasht mij weer zoals gewoonlijk' ik lachtte het uit. 'Wat nou weer' 'Hij zou me komen ophalen maar appt me nu dat hij het niet gaat halen.' zuchtte ze uit. Mounir is haar vriend, die haar zo nu en dan flasht. Maarja marokkaanse jongens.. Wat moet je er mee. Aamani is half Nederlands half Marokkaans. Haar ouders zijn gescheiden maar heeft nog heel goed contact met haar Marokkaanse vader die hier gewoon in de buurt woont. Ze woont nog thuis net zoals ik met mijn ouders en broer. 'Geen probleem joh, ik breng je gewoon, kom'. Met een beetje tegenstribbeling stemde ze toch in en ging mee naar de Alberheijn. Ik appte me moeder of ze nog wat nodig had, los van de hele boodschappenlijst die ze me stuurde via whatsapp. ik was aan het wachtte op haar antwoord en kreeg een appje van Mo. Met wie app je?

Ik rolde mijn ogen en wilde even zeuren tegen Amani maar was haar kwijt. Ik keek om me heen maar kon haar niet vinden. ik liep een paar rondjes maar zag niks. Net wanneer ik haar wilde bellen hoorde ik haar stem boven de andere mensen uitsteken. 'Ben je godverdomme een megool of wat?!' Ik liep richting de stem en zag een boze Aamani flippen tegen Mounir. 'Ik zei toch dat ik het niet ging halen schat, ik loog niet' 'Ja, want je hebt het zo druk' zei ze terwijl ze terwijl wees naar het volle winkelmandje van hem. En in zijn andere hand zijn telefoon. 'Je wil dat ik ga lopen naar huis hè, in deze kou en donker. Hij weet dat mijn auto kapot is maar hij laat me gewoon aan het lot over!' overdreef ze. 'Ik moet toch dingen halen , kom op. Mijn koelkast is gewoon leeg en ik werk vanavond en de rest van het weekend.' Zei die bijna smekend. ze zuchtte het nogmaals uit. Ik die een stukje verder op begon te lachen om hun schudde mijn hoofd en liep haar kant op. 'Doe is eve rustig meid' lachtte ik. Soms kan ze nogal bazig zijn die vriendin van me. Ze verteld me altijd hoe hij heel druk is door zijn werk en zo ook niet altijd tijd heeft voor haar. Wat ik begrijp maar met liegen kom je niet veel verder. 'Ik breng je wel naar huis, kom' zei Mounir. 'Denk het toch even niet schat, ik ga met safiya mee' ik keek ze beide aan en hief mijn schouders op. 'ik ga me niet bemoeien, vechten jullie het maar uit. Ik ga verder met mijn boodschappen, je hebt nog even om te beslissen' zei ik lachend en liep weer door. ik duwde het wagentje weer verder en zag dat mijn moeder had gereageerd. Ook Mo die 100 vraagtekens heeft gestuurd. Mo is een jongen die ik een tijdje geleden heb leren kennen en het begon heel leuk. Maar hoe langer ik met hem praat, hoe meer ik me aan het irriteer. Zo gaat het dus altijd. Dan leer ik iemand kennen en dan is het gewoon een wappie die hele dag jointjes aan het draaien is of iemand die dan opzich wel normaal is maar dan zo bazig en plakkerig doet. Hell no. Dat heb ik al helemaal niet nodig. Soms vraag ik me echt af of ik wel iemand normaals ga vinden. Ik schud de gedachte van me af en loop weer terug naar plaats delict van Aamani. Ze keek me aan en knikte naar Mounir. hij toverde een glimlach tevoorschijn en knipoogde naar mij. 'Isgoed mop, tot morgen!' riep ik haar nog na en gaf sarcastisch een luchtkusje mijn kant op.

Eenmaal thuis aangekomen legde ik de spullen in de keuken en groette mijn moeder. Mijn vader is op reis voor zijn werk en zou over een aantal weken terug komen. Ik zie dat mijn moeder al half ko ligt op de bank. In de keuken vind ik een bordje met overgelaten eten en at het snel op. Ik keek even op de klok. Het is precies half 8. Heb ik nog zin om te trainen? nope, vandaag niet. Ik had een lange dag en wilde eigenlijk zo snel mogelijk mijn bed in. Ik liep naar boven en zag dat mijn broer aan het douchen is. Nou top. Die blijft daar nog wel zeker een uur. Ik plofte op bed en zag dat ik 2 gemiste oproepen had van Mo. Hij begint me echt op mijn zenuwen te werken. Ik besloot hem toch terug te bellen. 'Hey' zei ik toen hij opnam. 'Waar was jij?' zei hij meteen. ' werken, boodschappen gedaan' 'Is het dan zo moeilijk om te reageren?!' ughhh.. 'Ik keek er overheen. Ik was met een collega' loog ik. 'Maar je was wel online?' ohja shit. 'Ja mijn moeder had me geappt, had het alleen geopend en legde mijn telefoon weer weg, heb verder niks gezien'. 'hmm, oke dan. ewa wat doe je dan tijger van me' ik trok een vies gezicht ookal kon hij me niet zien. 'tijger?' antwoorde ik. 'Kan ik je nog zien vandaag, heb het huis voor me alleen' 'Nee, en nu we het hier toch over hebben mo. Ik denk dat we het beste het contact kunne verbreken. ' 'Huuuhh hoezo dat nu weer.' ' Gewoon ik voel m niet met jou, en wil ook niet jou tijd verspillen dus ik ben maar gewoon eerlijk' ''Gtfoe , ewa dan niet, je was toch al lelijk' ik moest lachen en hing op. per direct het nummer geblokkeerd. Je was toch al lelijk zegt ie gewoon. Ik moest lachen in mezelf. Mij wel heel de dag lastig vallen terwijl ik lelijk ben toch? dacht ik in mezelf. Mohim ik ben van hem af. Ik stond op om te kijken of Yassir al klaar was en zag hem staan in de gang met een handdoekje om zich heen en lachend in zijn beeldscherm. Ik trok een wenkbrauw op en uit nieuwsgierigheid ging ik naast hem staan en probeerde te zien waar hij naar lachtte maar duwde me meteen weg. 'Wat kom je kijken, ga weg man' 'Welke meisje laat je zo lachen?' ''Taz kowed wat meisje' zei die en liep weg. Ik begon te lachen. Hij heeft echt wel een vriendin hoor. Hij doet de laatste tijd wel vaker zo. Hij is absoluut geen lelijkerd en ik zou wel een schoonzus willen. Ik ging snel douche en bidden. Daarna sprong ik per direct mijn bed in aangezien ik morgen 7 uur moet opstaan en weer lastige clienten op de agenda heb staan.

word vervolgd.