"Please... මාව විශ්වාස කරන්න ආහි... ඒ දරුවා... ඒ දරුවා මගේ නෙමෙයි... කාගෙ උනත් දරුවෙක් නිසයි මං මේ විදියට ඉවසන්නෙ... නැත්තම් මට ජීසුගෙන් වැඩක් නෑ..."
"I'm sorry tae... past is in the past... this is my man..."
hair brush එකක් අරගෙන මගේ ළඟට ආපු කුකීගෙ අතින් අල්ලගෙන මං කිව්වෙ එතනින් එන ගමන්මයි... ටේ එතනම දණින් වැටෙන හැටි මම නොදැක්කා නෙමෙයි... මට එයාගෙ වේදනාව නොදැනුනාත් නෙමෙයි... මොකද මමත් ඒ වේදනාව කාලයක් දරාගත්තනෙ... ඒත් මට දැන් ඒකට රිදුනෙ වත්, දුක හිතුනෙ වත් නෑ... ඒ වගේම මාස තුනක් තිස්සේ මේ කරදර ඉවසගෙන දරාගෙන හිටපු ඒ අවංක ඇස් දෙක මන් දැක්කේ නැත්තෙත් නෑ... මට වැඩියෙන්ම රිදුනෙ අන්න ඒකට...
