tattoo, chanlix

six

"Hyunjin yeter artık çok güzel gözüküyorsun. Çıkabilir miyiz?" Bıkkınlıkla kendimi yatağa attığımda Hyunjin'in tehditkâr bakışlarıyla karşılaştım.

"Sen koca buldun tabii o yüzden bu rahatlığın. Hiç düşünüyor musun Hyunjin ne yapacak diye? Düşünmüyorsun." Giydiği gömleği çıkararak üstüne tişörtünü geçirdi. "Sap kalacağım Lix."

"Hyunjin sen salak mısın? Sen sap kalman gibi bir ihtimal bu evrende mümkün değil." Ayağa kalktım ve çıktığı kapının ardından onu takip etmeye başladım.

"Biliyorum, sadece iltifat istemiştim." Çarpık bir şekilde gülümseyip ceketini giydiğinde bense Chan'a geldiğimizi haber vermek için mesajlara girdim.

felix:
günaydın Chan
Chan hyung*
sik yalanı...|
özür dilerim bir an boşluğuma geldi🤧

Chan🥵:
hyung mu|
kör olmuş olayım|
HYUNG NE|
günaydın felix!🌞
niye emoji attım amk|
nasıl istersen öyle seslenebilirsin
böyle şeylere takılmam ben
NOLUR HYUNG DEME|

felix:
istediğim gibi seslenmemi ister misin bilmiyorum...|
AAAAAHHHHH|
o zaman Chan?
hyung çok resmi oluyor gibi hissettiriyor

Chan🥵:
OH|
HYUNGU KALDIRAMAZDI BU BÜNUE TEŞEKKÜRLER|
nasıl istersen
ne için yazmıştın bu arada
ne için yazdın diye de sormazsın|

felix:
ah şey
hyunjin biraz heyecanlı erkenden geldi bana hazırlanmış falan
müsaitsen erken gelsek olur mu diyecektim

Chan🥵:
müsaitim gelebilirsiniz
sormana gerek yok

felix:
tammmmmam geliyoruz birazdan🥺💗
ANANI|
el alışkanlığı...
pardon
APTAL|

Chan🥵:
O KALBİ|
O KALBİ...|
sıkıntı yok
nasıl rahat ediyorsan ;)

felix:
başka yerlerde daha rahat ederdim ama...|
neyse artık|

(görüldü)

🖇
hyunjin

Felix'in heyecanlı adımlarını takip ederken sonunda dövme yaptırma cesaretini gösterebildiğim için kendimle gurur duyuyordum. Beni tanıyan birisine sorsanız ilk kez dövme yaptırıyor olduğuma inanmaz, tanıdığı Hyunjin'in bu olmadığını söylerdi ancak dövme yaptırmak çok istediğim ama üstüme yapıştırılan bir kalıp gibi hissettirdiği için şu ana kadar yaptırmadığım bir şeydi.

Çünkü herkesin bildiği Hwang Hyunjin'in görünüşünü en iyi tamamlayabilecek şeylerden biri dövmelerdi. Ama herkesin hakkında konuştuğu bir şeyi yaptığımda bana özel olur muydu ki? Ne anlamı kalırdı?

Dışardan bakıldığında ne kadar sosyal ve popüler gözüksem işin aslı bunun tam tersiydi. Okuldaki herkesle arkadaş olduğum ve çoğu insanla onları samimi bulmadığım için konuşmadığım sanılıyordu. Dans etmeyi ve resim yapmayı sevdiğim için havalı sanılıyor, hakkımda konuşmalar duymak zorunda kalıyordum. Bir insanın özel hayatı hakkında konuşmak ve değerlendirme yapmak bu kadar kolay mıydı? Onları niye ilgilendiriyordu?

İnsanların duyguları, sevdikleri ve sevmedikleri kendineydi. Kimse başkası istiyor diye bir şey yapmak zorunda değildi ve böyle düşünen biri olduğum için dövme yaptırmayı bu kadar ertelemiş olmama kızıyordum.