Yaralı İkizler [Tamamlandı]

6.BÖLÜM

Miray Karaca:

İYİ OKUMALAR

AKŞAM
MİRAY'IN ANLATIMIYLA

Kış ayında olduğumuzdan hava çoktan kararmıştı miraç hala uyuyordu. Uykuyu çok seviyordu o adamın evde olmadığı zamanlar akşama kadar uyurdu. Ama o varken bir tilki gibi hep uyanıktı. Bana bir şey yapmasından korkuyordu.

Kapının tıklatılması ile hızla olduğum yere sinip gözlerimi kapattım

Belki uyuyor sanıp dokunmazlardı. Kapı bir kez daha tıklatıldığında miraç'a sarıldım. Sağ elimin titrediğini hissediyordum...

TUNA'NIN ANLATIMIYLA

Abim ikizleri yemeğe çağırmamı istemişti. Aslında onlarla iletişim kurmak istiyordum onları tanımak istiyordum. Ama aynı zamandaşa korkuyordum.

Odalarının önüne girince önce miraç'ın odasına girdim ama odası boştu. Karşı odanın önüne gittim ve kapıyı tıklattım. İçeriden ses gelmedi. Bende tekrar tıklattım. Kapıyı açmaya çalıştım ama kilitliydi.

Aşağıya inip yedek anahtarı alıp kapıyı yavaşça açıp içeriye baktığımda gördüğüm manzara istemeden de olsa gülümsememe neden olmuştu

Birbirlerine sarılmış uyuyorlardı. Miray'ın miraç'a iyice sokulduğunu gördüğümde istemsizce içimde bir kıskançlık duygusu oluştu

Sanırım onları benimsemeye başlıyordu.

Bir iki adım atıp duvar kenarında yüzüstü yatan miraç'ın koluna dokundum. İlk önce uyanmadı biraz sarstığımda sıçrayarak kalktı. Yüzünde acı bir ifade oluştu.

Ne olmuştu şimdi. Niye bu kadar korkarak uyanmıştı.

Hemen yanında uyuyan Miray'a baktı. Sonra derin bir nefes alıp sert bakışlarını bana çevirdi.

Şuan karşımda oğuz abimin küçük hali duruyor gibi hissetmiştim

"ne oldu, kapıyı nasıl açtın" öyle sinirliydi ki, ama ses tonundan bu sinirin daha çok korku olduğu anlasiliyordu

"ses gelmeyince yedek anahtarla açtım, annem sizi yemeğe çağırıyor"

"geliyoruz"

Dediğinde ona son kez bakıp odadan çıktım. Ne olduğunu anlamamıştım yakında çıkar kokusu diye düşünerek merdivenlerden aşağıya indim. Yemek odasına girip her xaman ki yerime oturdum

Gözüm annemin sandalyesine takıldı yine boştu, annemin iyi olmadığını biliyordum ama sorunun ne olduğunu bilmiyordum, çoğu akşam bizimle yemeğe kalmazdı