Yaralı İkizler [Tamamlandı]

28.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR

OĞUZ'UN ANLATIMIYLA

Bütün gece uyuyamamıştım. Yemekten sonra herkesi odasına gönderip uyumalarını söylemiştim. Bütün gece hepsinin başında bekledim. Bir türlü uyuyamamıştım. Bundan sonra ne olacağını bilmiyordum

Deniz ve tuna bu zamana kadar sadece babalarının yokluğunu çekerken şimdi annelerinin yokluğunu çekecekti

Miraç ve miray... onlar ise hiç görmedikleri anne sevgisini kaybetmişlerdi.

Onların bu eksikliklerini bir şekilde tamamlamam lazımdı ama ne yapacağımı bilmiyordum.

Şuan ikizlerin odasındaydım onları izliyordum. Bir iki saattir buradaydım. Ayağa kalkıp sessizce tuna'nın odasına gittim. yine aynı sessizlikle içeriye girdim. Yatağının yanına gidip yere oturdum. Onları izlemek bana huzur veriyordu. Tuna'nın dağılmış saçlarını okşadım. Yumuşacıktı annemin saçları gibi

Tuna yavaşça gözlerini açtı ve şaşkınlıkla bana baktı "abi" sesi hala uyku sersemiydi. "söyle abim"

"ne yapıyorsun sen burada" hafif doğrulup sırtını yatak başlığına dayadı "bütün gece burada mıydın?"

"biraz deniz'in odasında biraz ikizlerin yanında"

"hiç uyumadın demi?"

"uyku tutmadı diyelim biz ona"

"abi hadi git uyu biraz saat daha çok erken" esneyerek ağzını kapattığında saçlarını karıştırdım. "merak etme senin görevini ben devralırım" Dediğinde dudaklarım yukarı kıvrıldı

"uykum gelirse söz uyuyacağım sende görevi devralırsın" Dediğimde o da gülümsedi

"abi, sence annem neden gitti"

"son zamanlarda kafası karışıktı. Olaylar çok üstüne geliyordu. Zaten babamdan ayrıldığından beri iyi değildi. Kafasını toplasın dönecektir"

"buna gerçekten inanıyor musun?" İnanmıyordum. Annemin bir daha döneceğine inanmıyordum.

"doğruyu mu söyleyeyim" Başını evet anlamında salladı. O da biliyordu geri dönmeyeceğini "geri gelmeyecek, artık hayatımıza 5 kişi devam edeceğiz" Gözlerine hüzün oturmuştu. Gözleri yavaştan dolmuştu yine de tüm olanlara inat gülümsedi

"olsun biz bize yeteriz" Bende gülümsedim. Biz birbirimize yeterdik. Evet eksik kalacaktık ama yine de ayrılmayacaktık "yeteriz tabi"

Tuna sıkıca bana sarıldığında bende ona sarıldım. "seni çok seviyorum abi"

"bende sizi çok seviyorum tuna'm... madem uyandın bize bir kahvaltı hazırlarsın demi?" Gülerek geri çekildi

"hazırlarım ama deniz'i sen uyandıracaksın" Deniz'i uyandırmak dünyanın en zor işi olabilirdi. Uykusu bayağı bir ağırdı

"kahvaltıda özel yumurtandan yaparsan kabul ederim"

"kabul" Tuna'nın yaptığı yumurta çok güzel oluyordu ve tarifini kimseye vermiyordu, gıcık işte

Tuna yataktan kalktığında bende odadan çıktım ve yan odaya girdim. Deniz yine dağınık bir şekilde yatıyordu. Bir ayağı komodinin üstünde bedeni yatakta yan yatıyordu. Nasıl bir yatış lan bu, dün geceden beri bin farklı pozisyonda yatmıştı

Hareketli yatan bir kardeşim var

Yanına gidip saçlarından öptüm. Böyle uyanmayacağını tabi ki biliyordum. "deniz uyan abim sabah oldu" Onu dürttüm ama uyanmadı.