TAMING HIS HEART(completed)

*Dalawampu't Isa*

Magandang araw madam/sirs! Bago natin simulan ang isa na namang kabanata! I would like to thank everyone for 400 reads!
💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙

Dalawang araw namin sa honeymoon madami na kaming ginawa. Mula sa pagtampisaw sa dagat at romantic dinner para maligayahan ako.

Naglalakad kami sa dalampasigan mg mapansin ko ang medyo pamamayat nito at kalungkutan sa mga mata. Naupo kami sa buhangin habang tinitingnan ang paghampas nang alon. Sobrang nag-aalala ako sa kalagayan niya kaya nagtanong ako.

"Calix, pakiramdam ko madami kang iniisip? May problema ka ba?"

"Nothing. I'm fine. I just feel happy and overwhelmed what's happening to us."

"Don't hide anything from me. You know me, I'm always and always be there for you."

Napangiti nalang ito sa sinabi ko at tumingin ulit sa dagat. Sumandig nalang ako sa balikat nito. Inakbayan ako nito at hinalikan sa noo.

"Baby, don't worry about me. It's not good for you and our baby. I'll be fine. Just remember, I love you so much."

Bawat araw sinusulit na kasama siya dahil kahit anong oras at pwede siyang kunin ng Panginoon sa akin. Habang naiisip ko yun, kaba at kalungkutan ang nararamdaman ko.

Nagpaalam sa akin kinagabihan si Calix na lalabas at iinom ng tubig. Halos 10 minuto ang lumipas at hindi pa rin ito bumabalik. Halos lumuwa ang puso ko sa kaba. Bumaba na ako at hinahanap ko ito sa kusina. Ang rest house kasi na ito ay pinagawa niya pala para sa amin.  Nagpunta ako sa labas at natagpuan ko itong nakabulagta.

Tumawag ako agad ng tulong sa mga bantay sa labas. Tumakbo agad sila patungo sa akin. Napaiyak ako habang buhat-buhat nila ito. May pulso pa ito.
Calix, don't leave me yet. I'm not ready. Kausap ko sa sarili. Diretso agad kami sa isang hospital na malapit.

Tinawagan ko agad ang kapatid niya. Sinagot agad naman nito.

"Are you okay Shahara?"

Nagtataka siguro ito dahil malalim na ang gabi at tinawagan ko pa siya.

"No! I'm not okay! Nandito kami hospital. I would not be okay,"shouting at him. I cannot control my emotions right now dahil sa nangyayari kay Calix.

"Shahara, I'll be there. Text me the address okay? Just calm down."

"I'm sorry. Hindi kita dapat sinigawan."

"It's fine. I'm going now."

Naupo ako sa bakanteng upuan sa labas ng ICU. Hinihintay ko ang doktor na sumuri sa kanya. Ilang saglit pa lang ay lumabas na ito.

"Mr. Peñafrancia, he has a brain cancer. Nasa critical stage na siya. His not going to live longer. I contact his private doctor and he has the same diagnosis. I'm sorry,"sabay tapik sa balikat ko. Parang gusto kong sumabog sa narinig. Kahit noong umpisa alam ko na hindi siya magtatagal. Hinimas ko ang nakaumbok kong tiyan. Baby, sorry, mukhang kukunin na si Daddy sa atin.

Dumating si Calton kasabay si Joan. Sinalubong ako ni Calton at niyakap ko ito. Ang kailangan ko ay comfort at napaiyak na lang ako ulit.

"Sssh, don't cry. I'm here."

"Calton, paano kung mawala na siya ng tuluyan? How about our unborn baby? Paano siya?"

Bumitaw na ito sa akin at pinunasan ang luha ko. "I'm here. I know it's too difficult for you. I will take care of you and the baby. Lahat ng tao sa mansion aalagaan ka."

"Tama siya Hara. Nandito din ako. Kung gaano ako kaloyal sa pagtatrabaho ko kay Mayor ganun din ako sayo."

"Salamat."

"All you have to do is be with him. Make everyday counts. Don't stress yourself. Makakasama sa pamamgkin ko."

Tipid akong ngumiti dito. I know I'm not alone in this battle but I can't stop myself getting hurt.

Inilipat ito sa private room. Pumasok kami lahat doon. His wearing oxygen mask that makes me feel painful for him. I touch his hand and hold mine. Nilingon ako nito. He remove his mask.

Napakaputla ng itsura niya. My tears start to fall again. "Don't cry, baby."

"Calix, paano ako? Ang baby natin? Hindi ko kakayanin na mawala ka sa buhay namin."

"Isipin mo nalang baby, I'm on my vacation and soon we will be together. Just take care our baby. Whatever the gender, I'll be happy."
I buried my face to his chest. I can hear his heartbeat fast. How I love to hear it always.

"You know what baby, I'm so happy that you choose to work here. I began to have hopes even I know I will not live longer. Your my happiness. You complete me as a man. I'm sorry, if I've been a bad guy to you."

Napaangat ako ng tingin sa kanya. I can see his beautiful eyes shining looking at me. "Don't apologise. I love every side of you. Mahal na Mahal kita baby Calix."

"That's corny baby but it's the first time I heard you calling me baby."

Hindi ko maiwasang kiligin sa lalaking kaharap ko. I'm glad I tame his heart though it's quite challenging. We started so bad but we ended sad. I'm still glad I became happy in a short period of time.

"Baby, if ever my vacation starts, meet my attorney. He will tell you everything."

"Kalimutan mo muna yan. We will enjoy the moment that were together. I'll make everyday happy para sayo."

"Thank you baby."

He decided to stay sa rest house namin. He wanted to enjoy his last days with me. I grant his wish.

Nandito kami ngayon sa harap ng mga alon. Nakayakap ito sa likuran habang inaamoy ang buhok ko. I wish this is forever but life is not like that.

Pagkatapos naming pagsawaan panoorin ang karagatan pumasok na kami sa loob. Pinagluto ko siya ng pagkain. He eats happily like he was not sick. Napangiti na lang ako pag nakikita ko itong nasisiyahan.

We had our private moments though I'm insisting he will need to rest. Masyado pa rin siyang mahilig. That cancer won't stop him as he said. Masyadong confident pa rin ito.

Calix have this undetermined personality but I slowly understand everyday. His just a man with an extraordinary attitude but I love it every moment I'm with him.

***********************************

Sorry  for making you cry for this story. Happy 400 reads sa atin. Thanks for always supporting!!!