මටත් ඉබේටම ඇඬුණා... මොකද අපි හැමදාමත් යුන්ගි ඔප්පට ගොඩාක් ආදරේ කළා... ඒත් අද?...
හැමදේම ඉවර වෙලා හයිබ් එකට ඇවිත් ජින් ඔප්පගෙ කීමට අපි waiting රූම් එකට වෙලා හිටියා... එක එක්කෙනා ඇවිත් සෝෆා වල ඔහේ පන නැතුව වගේ වැටෙද්දි මගේ පපුව පිච්චිලා ගියා... මියාවත් හාන්සි කරවලා තිබ්බෙ...
"මට ඇත්තම කියන්න... මේ ළමයා ඇයි ඊයෙ ඉඳන්ම?..."
ජින් ඔප්පා ඇහුවෙ අඬලා අඬලාම රතුවෙලා ඉදිමිලා තියෙන ඇස් වලින්...
"එයා යුන්ගි ඔප්පාට ගොඩාක් ආදරේ කළා ඔප්පා... මං හිතන්නේ නෑ මුළු ලෝකෙම මියා වගේ ආදරේ කරපු කෙනෙක් කොහෙවත් ඇති කියලා..."
මන් කෙලින්ම ඇත්තම කිව්වා...
"පොඩි ඉල්ලීමක්... අපේ ඩෝම් එකේ නවතින්න... මේ වෙලාවෙ හැටියට... චේබල්..."
"ආ?..."
නාම්ජූන් ඔප්පා එකපාරටම එහෙම ඉල්ලුවම මට හිතාගන්න බැරිවුණා මොනවා කරන්නද කියලා...
