05..: Merak ediyorum
05..: Neden kendini tatmin etmek için birini arıyorsun
05..: Ben bekliyorum
05..: Ben çok uzun zamandır bekliyorum
05..: Seni hissedeceğim ve sana karışacağım günü
05..: Sana kilitlenip bir daha hiç ayrılamayacağım günü
05..:...
bölümü yorum sınırını kale alan tek kişiye ithaf ediyorem nisssso1 <3
🍷
Üstümdeki siyah gömleği düzeltip tuvalet aynasına bakmaya son verdim.
Kuzenim olacak cadının başka kimse yokmuş gibi Umut'a aşık olması, beraberinde her hafta buraya gelme derdini getirmişti. Allah biliyor, yolları gide gele gözüm kapalı ilerleyecek hale gelmiştim.
Ellerimi yıkayıp yanımdaki otomattan peçete alırken, yarım saattir aralıksız şekilde yeni gitaristi öven kızları susturmanın yollarını düşünüyordum.
İçeri girdiğim an maruz kalmaya başladığım konuşma hala bitmemişti ve gitaristi tanımıyor oluşuma rağmen hakkındaki tüm bilgileri öğrenmiştim. Beynim zaten yeterince doluydu, şimdi üstüne gitar çalan biriyle ilgili gereksiz şeyler yer kaplayacaktı.
"Ay üniversitede okuduğunu biliyorum ama neresi olduğunu öğrensem her şey daha kolay olacak-"
Daha fazlasına dayanamayıp koşarak kapıdan çıkmıştım. Hızlı adımlarla Berra'nın yayıldığı masaya gelip yerleştim, "Berra, adamlar biz haber vermeden masayı bizim için ayırıyor 'nasılsa gelecekler' diye. Artık azıcık ara mı versen Umut Umut diye dolanmaya?" Olabilecek en şirin halimle sorduğum soruya karşılık aldığım tek şey öldürücü bakışlar olmuştu.
"Eftalya sadece haftada birkaç saat gelip aşık olduğum adamı izliyorum ne var bunda abartacak!?"
Cırlamasına karşılık tek kaşımı havaya kaldırdım. "Her hafta aynı cafeye sırf sen Umut'u önden izle diye normal vaktinden bir saat erken geliyoruz. Çocuğu stalkladığın vakti derslerine ayırsaydın şimdiye yüksek lisans yapıyor olacaktın. Yetmiyormuş gibi çocuğu gördüğün her yerde gölge gibi takip ediyorsun. Ya açıl, ikimiz de kurtulalım yada yeni bir yol arkadaşı bul, ben de gecenin bir yarısı buralarda sürünmek yerine sıcacık yatağımda uyuyayım."
Tüm içimdekileri döküp saçtığımda, Berra çoktan yavru kedi pozisyonunu almıştı. Hayır, Eftalya. Bu sefer şu bakışlara kanmayacaksın. Bu sefer tüm iradenle savaşıp kazanacaksın.
"Bak vallahi bu son!"
Yersen...
"Berra bundan önceki yedi sefer de sondu. Bak hala buradayım. Bu akşam açılmazsan yarın ilk iş gidip söyleyeceğim ona göre!"
Dudaklarını büzüp ağlayacakmış gibi gözleri parlamaya başladığında boğazım düğüm düğüm olmuştu.
İnanma Eftalya. Lütfen inanma canım kendim. Bak hep böyle yapıyor, kanma bu oyunlara...
Siktir ya.
"Ağlama tamam!" diye çemkirip başımı ellerimin arasına aldım. Yaşlandım resmen, bu kadar mı fark eder.
"Yiaaa. Kuzenine de kıyamaz mıymış!" diye sırnaşıp yanaklarımı sıkmaya çalıştığında eline hafifçe vurup ani gelen saldırıdan kaçındım. "Geri bas. Daha o kadar değil."
Tam ben bunları söylerken kopan alkışkarla ilgisi anında sahneye kaymıştı.
Sahneye yerleştirilmiş iki koltuktan ilkine yerleşip mikrofonu eline aldığında, Berra Umut'a yiyecekmiş gibi bakmakla meşkuldü.
Bu haline göz devirmekten başka yapacak hiç bir şey bilmiyordum. Başımı iki yana sallayıp sahneye baktım. İkinci koltuğa oturan çocuğu ilk defa görüyordum ama elindeki gitardan, hakkındaki yüzlerce dedikoduyu dinlediğim çocuk olduğunu anlamak zor değildi.
Alkışlar bitip şarkıya girdiklerinde ise hala anlayamadığım bir şey vardı.
Neden bana bakıyordu?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
