ΓΑΜΟ - ΜΑΝΙΑ

11

Η Ρίτα είχε μείνει παγωμένη. Από τη μία ο Πέτρος της μιλούσε και από την άλλη ο Λεωνίδας έκανε την εμφάνισή του κι ερχόταν προς το μέρος της. Ο χρόνος σταμάτησε και όλα μπήκαν σε αργή κίνηση για την κοπέλα που απορούσε ποιος θα ήταν ο τέταρτός γαμπρός, αφού ο φίλος της εμφανίστηκε πριν να φτάσει η γνωριμία στο τέλος της. Αν την είχε παγιδέψει, δε θα γλίτωνε το κατσάδιασμα. Το κινητό της χτύπησε και είδε το μήνυμα του Απόλλωνα:

«Ο Πέτρος είναι ο καλύτερος και πιο ιδανικός για 'σένα. Ο τέταρτός γαμπρός είναι ο Λεωνίδας που φυσικά δεν το γνωρίζει. Η απόφαση είναι δική σου κοριτσάρα μου, θα διαλέξεις τη λογική ή την καρδιά σου;» της έγραφε. Θα τον σκότωνε. Πώς την παγίδεψε έτσι; Πώς θα ξέφευγε από αυτόν τον ερωτικό εφιάλτη;

Η Μαργαρίτα ένιωσε πως βρισκόταν σ' ένα παράλληλο σύμπαν και πως ο χρόνος και ο τόπος δεν υπήρχαν. Σαν μαγεμένη σηκώθηκε και πλησίασε κι εκείνη τον παιδικό φίλο της και έπεσε στην αγκαλιά του φιλώντας παθιασμένα τα χείλη του, με τη γλώσσα της να εισχωρεί στο στόμα του και τα δάχτυλά της να μπλέκονται στα μαζεμένα σ' έναν κότσο ξανθά μαλλιά του.

Ο Λεωνίδας στην αρχή σάστισε, μα στην πορεία αφέθηκε και άρχισε να τη φιλά κι αυτός, ξεχνώντας μέχρι και τον λόγο για τον οποίο πήγε να τη βρει. «Τι έγινε;» τη ρώτησε διακόπτοντας το φιλί τους, και έκανε ξανά επίθεση στα χείλια της.

«Φίλα με», είπε εκείνη που έκανε το φιλί τους πιο έντονο από πριν.

Ο Απόλλωνας που καθόταν στο παγκάκι απέναντι ντυμένος με κουρέλια προσποιούμενος τον ζητιάνο -μιας και με αυτόν τον τρόπο κανείς δε θα τον αναγνώριζε- για να προστατεύσει τη φίλη του αλλά και για να δει πώς θα εξελισσόταν το ραντεβού, πήρε τηλέφωνο τον Πέτρο Ελεήμονα, να τον ευχαριστήσει για τις υπηρεσίες του, και κάλεσε ακόμα ένα άτομο που έπαιζε τον βασικό ρόλο στο ότι αυτοί οι δύο έμεναν χώρια για να το συναντήσει, και έφυγε χαρούμενος για την κατάληξη του ραντεβού αφού αυτοί οι δύο ήταν ακόμη στο κέντρο του μαγαζιού με το φιλί τους να κλέβει τα βλέμματα όλων.

«Πάμε να καθίσουμε;» της είπε ο Λεωνίδας κοιτώντας την καλά καλά λες και με αυτόν τον τρόπο θα συνειδητοποιούσε τις είχε μόλις συμβεί.

Εκείνη διάλεξε ένα άλλο τραπέζι και ζήτησε από τον σερβιτόρο να τους φέρει ένα άλλο κρασί. Δεν κατάλαβε για πότε του όρμησε αλλά θα το έκανε σίγουρα ξανά. Κάθισαν δίπλα ο ένας στον άλλον και η Ρίτα γύρισε προς τη μεριά του. Τα μάτια της έλαμπαν και δάγκωνε από αμηχανία το κάτω χείλος της.