ΓΑΜΟ - ΜΑΝΙΑ

21

Η Ρίτα δε σταματούσε να χαζεύει το δαχτυλίδι που κοσμούσε τον παράμεσό της. Δε φαντάστηκε ποτέ ότι ένα τόσο μικρό και ασήμαντο -μέχρι και πριν δύο μέρες- για 'κείνη κόσμημα, θα της έφερνε τόση χαρά. Μα δεν έλεγε τίποτα από μόνο του, έδειχνε υπέροχο ενώ το χέρι της ακουμπούσε στο απαλό δέρμα του μπράτσου του.

Θα έμενε μαζί του παραχωρώντας το διαμέρισμα και το αυτοκίνητό της στη Γαρυφαλλιά, μέχρι να επιστρέψει πίσω στο Λονδίνο, αλλά, για να έλεγε την αλήθεια, ήταν περισσότερο δική της ανάγκη, κι έτσι άδραξε την ευκαιρία. Και ο Λεωνίδας όμως έδειχνε να το απολαμβάνει εφόσον δεχόταν με ευχαρίστηση την αγκαλιά της και τα χάδια της. Το μόνο που την προβλημάτιζε ήταν πως δεν είχε σκεφτεί αλλά ούτε είχε ανάγκη από σεξ, είπαν πως θα το έκαναν μετά τον γάμο και αυτό έκαναν. Το πιο τρελό, ένιωθαν πλήρεις. Και για δύο ανθρώπους που ήταν εθισμένοι στις σαρκικές απολαύσεις, αυτό ήταν εξωπραγματικό.

Φίλησε απαλά τα χείλη του και κούρνιασε στον λαιμό του, «Πρέπει να σηκωθούμε, αν και δε θέλω καθόλου να βγω από την αγκαλιά σου», παραδέχτηκε η κοπέλα αφήνοντας  ένα φιλί στον λαιμό του.

«Δε γίνεται να μην πάμε στη δουλειά;» συνοφρυώθηκε ο Λεωνίδας.

«Γίνεται;» ρώτησε κι εκείνη με τη σειρά της, που έτριψε το πρόσωπό της στην επιδερμίδα του και τον αγκάλιασε σφιχτά. Τη μεθούσε το άρωμά του και η απαλότητά του. Πρώτη φορά τα συναντούσε αυτά σ' έναν άντρα.

«Δεν ξέρω... Εσύ τι λες;» τη ρώτησε απολαμβάνοντας τα χάδια της ενώ γουργούριζε από ευχαρίστηση.

«Λέω πως δε θα πείραζε να πάμε λιγάκι πιο αργά. Έχουμε τους συνεργάτες μας που θα μπορούσαν να αναλάβουν για δυο, τρεις ή και τέσσερις ωρίτσες. Εσύ, τι λες;» ανταπέδωσε με το χέρι της να χαϊδεύει τη ραχοκοκαλιά του, μιας και γνώριζε πως του άρεσε.

Οι τρίχες του είχαν ανασηκωθεί μαζί με τον ανδρισμό του που ασφυκτιούσε κάτω από τη φόρμα του. Το γεγονός ότι δε φορούσε μπλούζα, έκανε τη Ρίτα να αγγίζει συνεχώς πότε τον λαιμό του, πότε το στήθος και πότε την πλάτη του. Μήπως θα έπρεπε να βγάλει και το παντελόνι και το σλιπάκι του;

«Εγώ θα έλεγα να μείνουμε όλη μέρα στο κρεβάτι και να μην πάμε πουθενά... Έτσι θα γλιτώσω και τη συνάντηση με την αντροπαρέα», της είπε καθότι η Δευτέρα είχε έρθει πια για τα καλά... άλλωστε, ποτέ δεν του άρεσε η μάζωξή τους στα καρτ.

«Δηλαδή, για να καταλάβω, με παρασέρνεις στο να κάνω κοπάνα;» στένεψε τα μάτια της καθώς τον αισθανόταν να ορθώνεται λίγο λίγο, κάτι που την εξίταρε για να αποκαλύψει τον θησαυρό που έκρυβε και βασάνιζε εκείνο το βράδυ για 'κείνη πριν το φιλί τους στο Λυκαβηττό. «Εντάξει, το κατάφερες. Αλλά δεν μπορώ για όλη την ημέρα, έχω κανονίσει ένα πολύ σημαντικό ραντεβού για τις πέντε το απόγευμα.»