[09:46 pm]
Tür— fluff
"hey bebeğim, bir saniye buraya gel."
dedi yeonjun, adamlarınızın yeni dairesinin görünen balkonunda yanındaki alanı dikkatlice sıvazlarken.
ikiniz daha birkaç hafta önce birlikte yaşamaya başlamıştınız ve yeni yaşam tarzını çoktan sevmiştiniz. yeonjun'la evde yaşamak asla bırakmak istemeyeceğin bir şeydi.
açık panjur penceresine geçmeden önce onun ipucunu takip ettin ve bir bardak suyunu mutfak tezgahına koydun. serin esinti, cildinizin yüzeyine soğuk hisler göndererek hafifçe vurur. dikkatle, pencere çerçevesinden dikkatli bir şekilde geçtiniz. önünüzdeki şehir, tüm durgunluğuyla, uçsuz bucaksız mesafeden görmek için tatmin ediciydi.
akşam havası da her zaman çok ferahlatıcı bulduğun bir şeydi, bu insanların can attığı temiz hava tipiydi. balkonun düz taşında sevgilinin yanına oturdun ve başını omzuna dayadın. tapınağınızın üzerindeki narin, hafif nefeslerinin sıcaklığını hissedene kadar sizi ona yaklaştırmak için etrafınızda bir kol dolaştırdı.
"ilk buluşmamızı hatırlıyor musun?" diye sordu komik anıya dudaklarında titreyen bir gülümsemeyle.
"gülme bile." yanağını sertçe kıstırırken mırıldandın.
"hayır, ama bu kelimenin tam anlamıyla şimdiye kadarki en iyi randevularımızdan biriydi."
"etrafımda o kadar utangaç olduğunu hatırlıyorum ki, bana tek kelime bile edemedin." cheekily gülümsedi.
"çünkü korkutucu bir auraya sahiptin."
"kıçımın korkutucu havası." güldü ve gözlerini yuvarladın. o geceyi o kadar canlı hatırlıyordun ki yeonjun'la lunaparka gidiyordun ve sürekli sözlerinle dalga geçiyordun. tekrar düşünmek utanç vericiydi.
"güven bana. ilk bakışta korkunçsun ama birkaç bakıştan sonra senin sadece bir aptal olduğunu fark ettim. çekici bir tane..." son kısmı biraz daha sessiz söyleyerek mırıldandın. anında erkek arkadaşın sorusu vardı: biri anlaşılınca söyleyerek pişman oldum bile.
"üzgünüm, o son kısmı doğru düzgün duymadım. bunu benim için tekrar söyler misin hayatım?" diye sordu kendini beğenmiş bir şekilde.
"oh, kapa çeneni." sen fark ettin ve onun hafif ve sevimli kıkırdamaları dayanıklı sessizliği doldurdu. eli, başparmağıyla çene çizginize karşı birkaç küçük sürtünmeyi izlemek için dikkatlice yukarı kaydırdı. sonra saçlarının bir kısmını kulağının arkasına fırçalamaya başladı.
"eskiden aldığın şan derslerini hatırlıyor musun?" ona sordun.
"onları hala alıyorum, biliyorsun." diye ekledi, rastgele ve ani sorudan biraz şaşırdı ve ağzınız açık bir şekilde açıldı, sözleriyle açıkça şok oldu.
"tamam, o zaman bana küçük bir şarkı söyle." sen cıvıldadın ve gözlerini kapatmadan önce anlaşarak mırıldandı.
ilk başta mırıltıları iyi ve melodik, kesinlikle rahat bir gece için doğru ruh halindeydi; rahatlatıcı ve çok olağanüstü olmayan bir şey. sonra çok yumuşak bir şekilde şarkı söylemeye başladı, gözleri açıldı, sonra birkaç saniye seninkiyle kilitlendi ve kalbin dolaylı temasta çırpındı.
sonra sözleri hesaba kattın. sana bir aşk şarkısı söylüyordu. elbette. bunu yeonjun kadar özlü bir erkek arkadaşından beklerdin. ama onun özlülüğünü sevdin ve tatlı-bal gibi sesini sevdin, bu da işleri sadece on kat daha iyi hale getirdi. sanki farklı, öforik bir boyuta taşınıyormuşsun gibi hissettim.
onun tarafından bu kadar kolay sallanabileceğini kim bilebilirdi?
öte yandan, senden hemen önceki adam için mutlak bir enayiydin, tek ve biricik choi yeonjun.
AZRAİLLERİM🥳🥳BEN BİR İŞE KALKIŞTIM UMARIM ANLIK HEVES UĞRUNA KURBAN OLMAZ BU KİTAP🤡😭😭
