Allahın Cezaları

🦄Okula dönüş🦄

Revani'nin ölümünün üstünden 1 sene geçmişti. Bu esnada corona diye bir bok çıktığı için karantinada bok gibi bir sene geçirmiştik. Bok gibi senenin ardından okula döndüğümüzde her şey bambaşkaydı.

Ailelerimiz artık bize dur demeyi öğrenmişti. Bu yüzden konuşmamız yasaklanmıştı. Birbirimizi gördüğümüzde sadece tebessüm edip önümüze dönmüştük. Bu olaydan mutlu olan kişiler arasında Müdür ve müdür yardımcımız vardı.

Törenden sonra sınıflarımıza gittiğimizde hepimiz farklı yerlere geçmiştik. Ben en öne oturmuştum. Benim aksime Ayşenur en arkaya, Defne ise orta sıralarda kendine bir yer ayırmıştı. Azra'yı sınıfta göremiyorduk bile.

Yanıma oturan kıza pis bir bakış attım. Sabah sabah kimseyi çekemezdim. Kız bakışlarımdan anlamayınca tısladım. Yine anlamayınca ittirdim.

"Aptal mısın sen? Napıyosun ya!"

"Sana ne?"

Kız yanımdan kalktığı sırada içeriye bir hoca girdi. Aşırı sinirli ve yeni geldiği belliydi. Tahtaya anında soru yazmaya başladı.

"Zaten çözemeyeceksiniz. Ben fizik öğretmeninizim. Ben sizi sevmiyorum sizde beni sevmeyin."

Noluyoruz lan sabah sabah. Bir bu eksikti amk.

"Sen öndeki kalk bakayım!"

"Ben mi?"

"Senden başkasına mı bakıyorum?"

Kalkıp yüzüne bakmaya başladım. Daha uyanamamıştım amk.

"Soruyu çöz"

"Hıağ?"

"Çözsene lan!"

"Bağırma lan kıza!"

Teyze dayanamayıp yerinden kalkmıştı. Gülümseyip ona baktığımda hocayı öldürecek gibi davrandığı için Defne ve Azra onu tutmuştu. Grup tekrar toplanıyordu.

"Attırırım lan sizi!"

"Attırırsın koçum ama o biraz zor"

Göz kırptığımda kızlarla birlikte dersten çıktık. Kantine inip hiç konuşmadan çay içmeye başladık.

"Önce kim başlayacak?"

Azra'nın sorusuna teyze atladı hemen.

"Ben başlarım. Revani ölünce sevgiliye tövbe ettim. Artık kalpsiz biriyim."

"Ben de Ege'nin başka bir kız ile çıktığı haberini aldım. O günden sonra 2 sevgili yaptım. 2 şerefsizde beni aldattı. Bende bunun üstüne kalbimi kapattım."

"Lan benim annemle babam ayrıldı amk"

Azra'nın söylediğiyle şok içinde ona baktık. İşte bunu kimse beklemiyordu. Sonra kantine Can'ın daldığını ve iguanayı benzediğini görünce gümlemeye başladık.

"Sonuç olarak hepimiz artık iyiyiz. Eski halimize dönmesek bile pislik olmaya devam edebiliriz."

Hepsi bana katılır gibi başını salladı. Gülümseyip çay söylemek için yerimden kalktım. O sırada okulda daha önce hiç görmediğim uzun saçlarını topuz yapmış bir çocuğu sırada gördüm. Kalbim belki seneler sonra tekrar böyle atmıştı.

Ben çayı söylemiştim ama kendimde değildim sanki. Kimdi bu çocuk? Bilmiyor ama yeni bir denize yelken açtığımı anlıyordum. Bu sefer hikaye yeniden başlıyordu ve başrolü yalnızca ben değildim.

Kızların yanına döndüğümde o çocuğunda bir arkadaş grubu olduğunu gördük. Arkadaşlarını kısaca tanıtacak olursam bir marul kafa, bir kısa ama karizmatik bir çocuk, büyük alınlı ve uzun çeneli bad girl, habeş maymunu bir çocuk ve onlardan alakasız sarışın masum bir alman çocuk.

İşte hayatımızın özeti olacak grup buydu...