Okula başlayalı neredeyse 1 ay olmuştu. Herkesle kaynaşmış mutlu mutlu yaşıyorduk.
Aylar önce sipariş ettiğim cadı tahtam bugün eve gelince onu değerlendirmek için çantama attım.
Bugün Azra, Defne, Ayşenur, Hayriye ,Enis ve ben kamp yapıcak ve eğlenicektik.
Hepimiz buluşma alanına geldiğimizde önce çadıları kurduk ardından akşam olmadan bir kaç çalı çırpı toplamak için yola çıkmıştık.
Topladıklarımızla akşama doğru bir kamp ateşi yaktık ve etrafında oturup Enis'in "Şahdamar" performansını dinledik.
"Hepinize teşekkürlerr"
"Aa bakın ne dicem ben geçenlerde cadı tahtası almıştım ve bugün elime ulaştı oynasak mı?"
"Ya başımıza bir bela gelirse Sude bok yoluna gitmez miyiz?"
Azra haklı olsa bile yine de
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Allahın Cezaları
RomanceAllah'ın belası dört kızın orangutan türünden geldiklerine inandıkları gün hayatları değişmiştir. Grubun en aklı başında üyesi diyebileceğiniz hiç bir kız yoktur. Peki ya bu mükemmel ötesi kız grubu nasıl hayatta kalmaya devam ediyor? Cevaplar için...
