Part 1

1 0 0
                                        

Year 2015

That was the year when I started become a rp’er—roleplayer. I met alot of r'per in that world. A rp'ers who become my family, my human diary. I also joined different squads and hoods. They're so much approachable and fun kahit bagong salta kalang pero 'yong turing nila sa'yo pamilya na. 'Yan ang maganda sa mundong 'yon. We used different portrays just to hide our true identity. We are not allowed to used our true identity even our real OP, being a rp'er is fun. Hindi mo aakalain na may ganong mundo pala, mundo kung saan malaya kang makagalaw kasi walang nangingialam sa'yo, basta wala kanh nilabag na rules you're free.

Marami kang matututunan sa mundong iyon, sa mundong 'yon naging pala-kaibigan ka kahit hindi mo naman iyon ugali sa totoong mundo, 'yong feeling na kahit nasa bahay kalang ngunit 'yong utak mo gumagala na. 'Yong feeling na hindi ka bored kasi may mga tao ka namang nakakausap. That's what I feel when I started become a rp'er, i choose to stay at home than to hangout with friends in real world because for me rpw friends is enough.

Kahit alam ko namang malabo ko silang makikita nor makakasama pero makausap ko lang sila sapat na. My day isn't complete kapag hindi ko sila nakakausap. I excitedly waking up in the morning and hold my phone just to check if may message ba galing sa mga kaibigan ko then a smile appeared on my lips when I saw alot of messages galing sa kanila para sa'kin kompleto na ang araw ko.

Marami akong nakikilala at masasabi kong masaya ako sa kanila, nand'yan sila kapag may problema ako personal man o hindi. Masasabi ko na hindi ko man sila nakakasama ngunit sapat na sila sa'kin, I'm so lucky to have them. I thought masaya lang ang lahat, 'yon pala hindi. Because i fell inlove with my co-rp'er. I forgot this is rpw, and that was my biggest mistake. Mali nga ba?

****

Through the yearsWhere stories live. Discover now