Is love real? დასრულებული✔️

Part 2

მანქანიდან გაფითრებული და ფერწასული ყმაწვილო გადმოდის, ეტყობა რომ რომელიღაცა დეპარტამენტის უფროსი ან პრეზიდენტის ვაჟია,ისე ელეგანტურად გამოიყურება შარვალ კოსტუმში გამოწყობილი, ისეთი თეთრი პერანგი აცვია რო სუ ფითქინა და ისეთი გაპრიალებული ფეხსაცმელები აცვაი რო საკუთარ თავსს დაინახავდიი რო დაგეხედა.გადმოდის მანქანიდან ფერწასული და ლილითან გულგახეთქილი მივარდება

-როგორ ხარ ხომ არაფერი დაგიშავდა_გულგახეთქილი დაიწყო ლაპარაკი ბიჭმა, რომესაც უშუალოდ ქერა ლამაზი თმა და ზღვასავით ლურჯი თვალები ქონდა_ხომ არაფერი იტკინეთ

-კარგად ვარ,არაფერი მჭირს_წამოიძახა შეშინებულმა ლილიმ, რომელიც ახლახანს გაერკვა რომ, რამოდენიმე წუთის წინ დაარღვია ქვეითთა მოსუარულის წესი და შუქნიშანის დაუკვირვებლად დააპირა გადაეკვეთა ზებრა, რის შედეგადაც ლამის გაიტანა სწრაფად მიმავალმა მაქანამ_არაფერი არ მჭირს, მაპატიეთ, შეგიძლიათ წახვიდეთ

-გთხოვთ დაკვირვებით იმოძრაოთ და დაიცვათ ყველა ის წესი რაც ქვეითად მოსიარულეს ეხება_თქვა ბიჭმა დამშვიდებით და მანქანისკენ გაემართა_ჯანდაბა მაგვიანდება.

ლილიმ გააგრძელა გზა ამჯერად დიდი დაკვირვებით.მივიდა სახლში, ისადილა და მიუჯდა მაგიდას იქნება და რამე დაეწერა, რაც ხვალ მის, უფროსწორედ, მისი მეგობრის სამუშაოში გამოადგებოდა. დაიწყო წერა მაგრამ, უშედეგოდ; ვერა და ვერ დაწერა ვერაფერი ისეთი, რაც მას გამოადგებოდა.მთელი ხუთი საათი მაგიდასთან იჯდა და თავსს ასხლიდა, მაგრამ ვერაფერი ვერ დაწერა, სათაურიც კი ვერ მოიფიქრა და გაცხარებულმა ადგა,ყველა ფურცელი გადაყარა, იბანავა და დღევანდელი თავგადასავლების შემდეგ საწოლში დაღლილი დაეშვა. გასაკვირია, მაგრამ ვერ დაიძინა; მთელი ღამე ფიქრობდა იმაზე, თუ როგორ ჩაივლიდა მისი პირველი სამუშაო დღე, სრუალიად განსხვავებულ სამუშაო ადგილას; ამაზე ფიქრში შემოათენდა და სრულიად გამოუძინებელმა ადგა, მოემზადა და საუზმობაც კი არ ისურვა ისე უხასიათოდ აიღო თავისი ჩანთა და ავტობუსის გაჩერებისკენ გაემართა.მივიდა გაჩერებასთან და ელოდებოდა ავტობუსს, რომელიც იმ მისამართისაკენ მიდის რომელი მისამართიც თაკომ ჩააწერინა, მაგრამ ავტობუსი არა და არ გამოჩდა ამიტომაც,ლილიმ ტაქსი გააჩერა და დანიშნულ ადგილზე ტაქსით მისვლა გადაწყვიტა. გზაში ისევ იმაზე ფიქრობდა თუ როგორ ჩაივლიდა დღევანდელი დღე და თან ცოტას ღელავდა, ეშინოდა რომ ვერ შეძლებდა რამის გაკეთებას და დაიწუნებდნენ; ამ ფიქრებით გაატარა მან მთელი გზა, ამიტომ ვერც კი შენიშნა ისე მალე მივიდა დანიშნულ ადგილამდე,ტაქსის მძღოლს გადაუხადა მისი კუთვნილი თანხა და ჩამოვიდა მანქანიდან, ამ დროს კი ის აღმოჩნდა უზარმაზარი კომპანიის წინ

-ვოუუ, მოლოდინსს გადააჭარბაა_ჩაილაპარაკა ლილიმ და კომპანიაში შესვლა დააპირა, რა დროსაც დაცვამ შეაჩერა

-ჰეი გოგონი, საით გაგიწევია_შეუღრინა დაცვამ ლილის

-ჩემს ახალ სამსახურში მოვედი და გთხოვთ შემიშვათ შიგნით_მიუბრუნა სიტყვა ლილიმ

-საბუთები თუშეიძლება_შეუღრინა ისევ დაცვამ

-არ მაქვსს,აქ მე მხოლოდ გასაუბრებაზე მოვედი_დაიბნა ლილი

-შემოუშვით, ჩემთანაა ეგ მოსული_გაისმა უცნობის ხმა, ლილის ეს ხმა ძალიან ეცნო, მაგრამ ვერაფრით იხსენებდა საიდან ეცნობოდა

-ესს ხმაა, ძალიან ნაცნობი ხმაა_გაიძახდა გოგონა_სადღაც გამიგონია ეს ხმა, ძალიან ნაცნობია_აგრძელებდა ლილი

-ეს ჩვენი უფროსის ხმაა_ერთხმად უპასუხა დაცვამ და გოგონა შენობაში შეუშვეს. ლილი შესვლისთანავე გაოცდა მისი დიზაინით და სიდიდით.გოგონას ქერათმიანი, ლამაზი, ტანადი, ქალი შეეგება და ლიფტისაკენ გაუძღვა. ლილი თვალს ვერ აშორებდა იქაურობას და შეუჩერებლად ათვალიერებდა უზარმაზარ შენობას

-აქ უნდა ვიმუშაო მე?_ეკითხებოდა ლილი უცნობ, მაგრამ ულამაზეს ქალს

-დიახ_მოჭრით პასუხობდა ქალი

-გასაოცარია_ემოციებს ვერ მალავდა გოგო

-უკეთესებიც მინახავს_უპასუხა ქალმა ლიფტიდან გავიდა კაბინეტის კარი გააღო და ლილის ხელით ანიშნა, რომ შიგნით უნდა შესულიყო

-გმადლობ_უთხრა ლილიმ ქალს და დაემშვიდობა, რა დროსაც შევიდა უზარმაზარ კაბინეტში რომელიც იმაზე ლამაზი იყო რაც ორი წუთის წინ ქვევით ნახა.მისდა გასაკვირად,ეს კაბინეტი სრულიად ცარიელი იყო, არავინ არ იყო იქ ამიტომ, გადაწყვიტა უზარმაზარი მაგიდის წინ სკამზე მოკალათებულიყო  და  დალოდებოდა უფროსს, რომელიც ღმერთმა უწყის რას დაავალებდა გოგონას რომელიც ამ საქმეში ვერ ერკვეოდა.